Van en zijn Meer
de sultan lustte er wel pap van
Vanmorgen stapten we wederom fris en fruitig in het busje. Het was een reisdag, maar eerst gingen we het paleis van de sultan met een bezoek vereren. Het paleis (1784) staat op de werelderfgoedlijst van de Unesco. Dat konden we merken, er werd hard gerenoveerd en sommige ruimtes konden we niet betreden. Het is een prachtig en goed bewaard paleis. Emir Isak Pasa liet het bouwen en naderhand liet hij de architect de handen afhakken zodat hij nooit meer zo’n mooi paleis kon ontwerpen. Het paleis was een vesting en een lustslot en had 336 vertrekken en deed denken aan een sprookje van 1001 nacht. Het bevatte voor die tijd luxe snufjes, cv, toilet en stromend water.
Het was strak blauw weer en het paleis straalde ons toe, het is bijzonder mooi en bevat erg mooie details. Van de gerenoveerde delen ben ik niet zo gecharmeerd, te gladjes en soms zelfs te modern.
Op het terrein ligt ook een mausoleum, maar het is onbekend wie er ligt en daar boven ligt een enorm kasteel. Prachtig, ligt het daar hoog in de bergen.
Na de koffie reden we richting Van, het was niet zo ver, maar we moesten over een pas en daar schiet je niet echt op. Een busje had het blijkbaar wel geprobeerd, maar het was niet gelukt, het lag op zijn kop in de berm. We reden vlak langs Iran en zagen vele soldaten etc etc. Oh ja, vannacht hebben we schoten gehoord!
We lunchten onderweg in een erg leuk restaurant, waar je via een hangbrug kon komen. Toen we eenmaal zaten, keken we uit op mooie watervallen. De feestvreugde werd nog verhoogd, er was alcohol! Maar……dat was eens maar nooit meer, overdag geen alcohol meer, ik heb er slaap aan overgehouden. De meeste mensen lagen in de bus te doezelen, maar ik….ben gewoon te nieuwsgierig om mijn ogen dicht te doen.
Het hotel is zeer redelijk, maar geen wifi bereik op de kamer, ik zal naar beneden moeten. Vermoeiend hoor, ha ha. En……..vanavond vroeg naar bed! En morgen ………gaan we bootje varen.
De vloek van de sultan en Akdamar
We zitten in Van (850.000 inw.), een stad aan het Van meer op 1750 m hoogte. Het meer heeft een opp van 37.000 vierkante km en het bevat een hoog gehalte aan natrium carbonaat en alkali. Het meer is visarm en doet aan soda denken.
Tja…………Manlief heeft last van de vloek van de sultan!
Dat heeft een stempel op de dag gedrukt, hij had ook maagpijn en was erg misselijk. Maar toch ging hij mee op ons uitstapje. Nina moest het echter laten afweten, ze had haar enkel verstuikt. Nu moest Ata, onze gids de honneurs waarnemen en ik moet zeggen; ik heb Nina gemist, ze weet zoveel en vertelt er graag over.
Toen we met het busje aankwamen bij de uitspanning waar onze boot zou vertrekken, moesten we even wachten tot er een soort oprit was samengesteld, 6 mannen schepten in een moordend tempo zand tussen en tegen de trottoirbanden, hilarisch.
Eenmaal bij de uitspanning moesten we eerst onze lunchbestelling plaatsen en toen kon het feest beginnen, heerlijk met een bootje varen op het Van meer. Op de boot ontpopten we ons als echte toeristen en schoten van elkaar de meest mooie en komische vakantiekiekjes. We werden er gewoon melig van.
Het doel was een klein eilandje (Akdamar) met een droom van een Armeens orthodox kerkje.
Het is op enkele renovaties na in zeer goede staat gebleven. Het meest indrukwekkende vond ik de reliefs aan de buitenkant, zo mooi!
Ik heb er heerlijk rondgelopen en genoten van al het moois. Manlief is na een enkele poging terug gegaan naar de boot en heeft er lekker kabbelend op een bank gelegen. Jammer voor hem, zelfs de heerlijke lunch heeft hij overgeslagen. Ik heb een dikke forel soldaat gemaakt!
Het was een super relaxed dagje voor mij, maar voor Manlief dus niet, hij is terug in het hotel meteen in bed gedoken. Tja, toen ben ik maar aan het sjoppen geslagen met een groepslid. Toen ik terug kwam, lag hij er nog net zo zielig bij. Hopelijk gaat het morgen beter met hem, ik heb de banaantjes al in de aanslag, nu hem nog overhalen om ze te eten.
