Fyra, hanen en de eerste indrukken

2 juli 2014 - Ankara, Turkije

De FYRA en het hanengevecht

We hebben de vluchttijden en…..die zijn perfect. 

We vertrekken om 13.10, dus we kunnen op ons dooie gemakje naar Schiphol met openbaar vervoer. We gaan voor de eerste maal met de Fyra, ben benieuwd. 

De tickets heb ik al uitgeprint, na ze met IDeal betaald te hebben. Leve het internet! 

Inmiddels hebben we ook 2 prachtige reistassen kunnen lenen, super. 

Het wordt voor mij wel een gigantische uitdaging om 3 weken uit een tas te graaien. 

Manlief is inmiddels 65 jaar geworden en we hebben de eerste AOW binnen, leve de staat der Nederlanden. 

De ‘matsessie’ is met goed resultaat afgesloten. Het was een gezellige week, maar zeer vermoeiend. Mijn boekenbezit is behoorlijk geslonken doordat mijn boeken als zoete broodjes over de toonbank gingen. Tijdens de verkoop had ik onverwachte/leuke gesprekken, ik ontmoette lieve bekenden en…ik heb er zelfs een vakantieadres in Spanje aan overgehouden. Dus….volgend jaar vindt je me weer op de mat in het Ginneken om overtollige ballast te lozen. 

Na een week vruchteloos gewacht te hebben op een mail van een van de reisgenoten, heb ik een groepsmail verstuurd om ons in het kort voor te stellen. Het resultaat: 1 stel dat zich ook voorstelt, ze zijn van onze leeftijd! We wachten nu maar af of er nog schapen over de dam komen. 

Inmiddels ben ik door mijn Turkije literatuur heen en ben ik veel wijzer geworden en dat is bijzonder omdat ik al zo wijs was. 

In het boek ‘ sneeuw’ van Orhan Pamuk, dat zich afspeelt in Kars, las ik dat hanengevechten geen zeldzaamheid zijn in Turkije. 

Getsie, ik vind een haan een ontzettend lelijk, opdringerig en luidruchtig beest, maar dat ze moeten vechten tot vermaak van de mensheid gaat mij te ver. Schande! Ik vind die beesten overigens wel erg lekker! 

Het geval wil dat er in Turkije een dierenbescherming bestaat en deze dierenvrienden met een voorliefde voor hanengevechten, hebben gevechtsregels opgesteld. Omdat ik werkelijk van mijn stoel afviel van het toch komische aspect ervan, wil ik ze jullie niet onthouden. Leest en huivert. 

 

Een haan die de ring betreedt, niet oppakken zonder toestemming van de eigenaar 

Een haan die driemaal achtereen valt en niet pikt, heeft verloren 

Bij afbreken van spoor, 3 minuten blessuretijd, bij afbreken nagel. 1 minuut 

Indien een haan tijdens het gevecht valt, en door zijn tegenstander op de hals wordt getrapt, haan overeind zetten en doorgaan met het gevecht. 

Ingeval de elektriciteit uitvalt, het gevecht 15 minuten onderbreken, als er dan nog geen elektriciteit is , wordt het gevecht afgebroken. 

 

Huishoudelijke mededelingen

Het is zover, nog een paar dagen en dan vertrekken we. 

De afgelopen week was er een van vele hoogtepunten, leuk maar toch ook vermoeiend. 

Nu is de rust weergekeerd en kunnen we ons geheel gaan wijden aan pakken, regelen en organiseren. 

Dit is het laatste bericht vanuit Breda, het volgende zal in Ankara geplaatst worden. We komen zaterdagavond aan in deze moderne stad en hebben zondag de gelegenheid om enkele hoogtepunten aldaar te bezoeken. 

En maandag start de roadtrip! 

We zijn vol verwachting en verheugen ons enorm. Ik ga proberen om regelmatig te posten. 

We vinden het heel leuk om onderweg reacties te krijgen van jullie, dus schroom niet, doen! 

Mochten er mensen zijn die een mail willen ontvangen als er een nieuwe post is, dan kun je je op mijn site aanmelden met je mailadres. Sommige van jullie ontvangen die al. 

Zo mensen, ik ga aan de slag, ciao! 

 

De eerste indrukken.........

Op een christelijke tijd konden we opstaan en na de ochtendrituelen togen we met een taxi naar de Fyra. We waren benieuwd hoe dat fenomeen zou bevallen en……… het beviel, we waren binnen het uur op Schiphol. Maar spectaculair, zo van flits, zo van in de kussens gedrukt worden ??? NEE, hij reed gewoon lekker door. 

Op Schiphol kwamen we al snel enkele reisgenoten tegen en wat onwennig en vol verwachting checkten we in en gingen door de douane. Nog even wat sjoppen, eten en toen was het tijd voor het boarden. De Djosergroep zat allemaal bij elkaar in het vliegtuig, maar echt contact hadden we nog niet. 

Jammer genoeg vlogen we met een lowcostdochter van Turkisch Airlines, Anadoulajet en dat was echt LOW, Ryan Air is er luxe bij vergeleken. We kregen binnen het kwartier en kouwe viezelige hap met limonade en……alcohol was niet aan boord! De luchtdiensters haalden de zooi op daarna en liepen in het geheel niet meer rond, dus geen oordoppen, blaadjes, geurtjes en geen 2e ronde limonade. 

Maar we arriveerden na ruim 3 uur in het zonovergoten Ankara. 

Onze reisbegeleidster bleek met ons meegereisd te zijn en ontpopte zich bij aankomst, een hele aardige vrouw. Onze bus stond al te wachten, die ziet er goed en veilig uit en de chauffeur is komisch en accuraat lijkt me, we mogen hem mr Banana noemen. Tot mijn grote verbazing zijn we ook in het bezit van een Turkse gids, buitenlanders mogen hier niet gidsen, Die gids heeft zijn diensten gisteren al ruimschoots bewezen, hij heeft ons uiteindelijk om 10 uur avonds nog aan een alcoholische versnapering kunnen helpen, wat waren we daar aan toe, ha ha ha. In de bus vertelde onze reisbegeleidster, Nina, al het een en ander en zei ons trots dat we naar een uitstekend 4 sterren hotel zouden gaan. Maar de chauffeur reed linea recta naar een 3 sterren hotel zonder alcohol, de zaken waren veranderd. Maar geen geklaag, het personeel is ontzettend aardig en de kamer is prima en bij de buurkebab hebben we met de hele groep lekker gegeten. En tja, met een paar mensen hebben we nog een illegaal glaasje gedronken in de lobby, de eerste vrienden zijn gemaakt! 

 

Onze eerste nacht was niet zo best, veel lawaai en om 5 uur werd er alweer van de daken geschreeuwd, maar ja, het is vakantie nietwaar? 

We hebben straks een briefing en gaan daarna naar een bijzonder interessant museum, daar vertel ik nog wel over. 

Tot slot van dit schrijfsel nog enige informatie over Ankara. 

Ankara is sinds 1923 de hoofdstad van de republiek Turkije, vroeger was dat Istanbul, maar deze stad herinnerde volgens Ataturk (de ‘vader’ van Turkije) teveel aan het Osmaanse Rijk. 

Ankara, (gesticht in de 9e eeuw v.Chr.) heette in de klassieke oudheid ‘Ancyra’, daarna Angora, dus dan weet je gelijk waar die speciale geiten/katten en konijnen vandaan komen. De wol van die geiten heet overigens ’mohair’. 

In de stad zie je nog vele ’resten’ uit Romeinse en Bijzantijnse tijden, maar nu is het een behoorlijk moderne stad (4,7 miljoen inwoners). 

De stad ligt vrij hoog en er liggen vele stuwmeren rondom, ivm met de watervoorziening en recreatie. Er is veel luchtvervuiling en dat komt door de vele auto’s en de vele hyperactieve kachels in de winter. 

In Turkije zie je aan de randen van grote steden sterk uitdijende woonwijken, de zgn gecekondu ( dat betekent in 1 nacht gedekt). Volgens oud Islamitisch recht mogen huizen met een dak niet gesloopt worden, dus…immigranten vh platteland bouwen sinds lang, een huis in een nacht om een onderkomen te hebben, zelfs voor hun dieren! In Ankara bedragen deze inwoners 70% van de bevolking.