Ziekenhuis en veel bloed

Ziekenhuis en veel bloed

Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen, nee, ik niet. Manlief viel tegen de deur. 

Hij is ‘osas’ patient, dwz dat hij een ernstige vorm van slaapapneu heeft. 

Door deze kwaal is hij nogal waggelig geworden en verliest dan zijn evenwicht. 

Tot nu toe resulteerde het in blauwe plekken en een paar wondjes. 

Vannacht niet, het bloed spoot uit zijn hoofd. 

We zaten lekker op ons dakterras, het was rond 12 uur s’nachts. 

Ik zag meteen dat het te veel bloed was, wilde 112 bellen, maar dacht dat het me niet zou lukken om het uit te leggen. Manlief was lichtelijk in paniek. 

Ik schoot in volle vaart naar de receptie, de nachtportier kwam meteen met me mee, bekeek manlief, maakte de wond schoon, belde een ambulance, zei dat het meeviel, maar dat het gehecht moest worden en dweilde ons terras. 

Voor we het wisten, zaten we in een ambulance (Maurice met zijn hoofd in het verband) met sirene en kwamen in een enorm ziekenhuis. 

Daar liep alles als een speer, Maurice werd in een rolstoel gezet en in een rij met gewonden gezet (echt file in verband met de voetbal), erg eng allemaal. 

Ik moest allerlei formulieren invullen en had gelukkig het verzekeringskaartje van manlief bij me. 

Om een lang verhaal kort te maken, Maurice zijn hoofd werd gehecht op 3 plaatsen ( 10 hechtingen), we kregen het advies om thuis zeker een scan te laten maken (in verband met de waggeligheid) en GEEN alcohol de eerste dagen en RUST on the beach. 

De hechtingen kunnen we er thuis uit laten halen. 

Er werd een taxi voor ons gebeld en om 3 uur waren we ‘thuis’. 

Wat een schrik, ik dacht echt dat Maurice aan het doodbloeden was, zo veel bloed. 

Ik krijg dat beeld maar niet van mijn netvlies. 

Vanmorgen bleek de stroom uitgevallen te zijn, dus dan maar ontbijt in het hotel, wat kreeg manlief een aandacht, dat deed goed. 

Toen we goed en wel op onze strandbedjes lagen (onder de parasol) kwam de ober ons een fles champagne brengen, met de felicitaties voor de honeymoon (40 jaar voor de wet getrouwd) en...........heel attent zonder alcohol. 

Wat een aardige mensen, allemaal, ik heb me enorm gesteund gevoeld in den vreemde. 

We zijn wat aangeslagen en liggen maar wat te liggen, gelukkig is er veel leven om ons heen, dat leidt ons af. 

Zijn Gangetje

We hebben onze draai weer gevonden. 

Gisteren kwamen we na een hele mooie kustroute aan in Malaga. 

Wat een grote stad, maar we gaan hem niet zien, manana, manana, te heet, weer. 

Het is hier constant rond de 40 graden en dan moet je je rustig houden hoor. 

Hotel la Chancla ligt in een hele oude wijk van Malaga, het is de vissersbuurt en..........naar men zegt de duurste wijk. Als je hot wil zijn, dan heb je hier een casa/appartement of strandtent. je ziet hier heel weinig buitenlanders, wel veel locals en het is een bruisende buurt voor de happy few en de homo scene. Er is hier zelfs geen souvenirwinkel te bespeuren, mooi! 

Wij hebben een dakappartement gekregen met alles erop en eraan, heerlijk. 

Het is hier zeer kleinschalig en gastvrijheid staat hier op de eerste plaats. Ze proberen je het erg naar de zin te maken. Zo waren we bijvoorbeeld te vroeg om al op de kamer te kunnen, ze lieten ons plaats nemen op het terras, we kregen drankjes en tapa’s aangeboden om de tijd te doden voor nada/niets/gratis! 

We hebben vandaag een heerlijke dag aan het strand gehad en genoten van het reilen en zeilen van de locals en de weinige toeristen. 

Zo is ons opgevallen dat men hier niet veel zwemt, men staat in groepjes in zee te keuvelen, vaak clubjes dames apart. 

Omdat de wind vandaag op ‘kwallenstand’ stond, kwam er regelmatig een kwallenslurper langs en ook menig kind haalde die etters uit het water en stelden ze ter zande. 

Met manlief gaat het goed, hij heeft zich sjakies gehouden en geen alcohol geconsumeerd. 

We hebben heerlijk gedineerd in ons hotel en nog een klein ‘flaneertje’ gemaakt. 

We zitten nog even na te genieten op ons terras en manlief mag alleen met toestemming en begeleiding het terras betreden/verlaten. 

En.......we gaan zo ter bedde, moe, zijn we van de afgelopen korte en stressvolle nacht.