Algarve Oost 2

22 april 2014 - Albufeira, Portugal

Vandaag ook maar deel 2 erbij en vanaf morgen een week live in Alicante en volgende week gaan we gewoon weer verder met de Algarve hoor. Ciao!

 

We naderden een lieflijk vissersdorp; Vila Real de Santo Antonio. Ha, dacht ik, ik ga die Antonius eens oproepen en vragen om een lekkere lunch et… voila, Thijs stopte in het stadje en wees een restaurant aan en zei dat het daar goed eten is. Thijs dropte ons en verdween en wij raceten naar dat restaurant, wij vertrouwden blindelings op het ‘eetbeoordelingsvermogen’ van Thijs. 

We aten er (in Os Arcos) ZOOOOO LEKKER; een of ander gegrild stuk mals rund op Portugese wijze en zo ongelofelijk veel, dat we niet eens meer aan een toetje toekwamen. Vooraf hadden we al 3 soorten kaas, olijven, tonijnpasta en brood met boter en uiteraard een flesje wijn. Ik moet eerlijk bekennen dat we ons even als cultuurbarbaren hebben gedragen, we hadden van Thijs 2 uur in dat stadje gekregen en we hebben er anderhalf uur van doorgebracht in het restaurant! Het laatste half uur hebben we snel het Tonijn museum bezocht, de haven bewonderd en gefotografeerd. In vroegere tijden, was er een levendige industrie met betrekking tot het inblikken van vis, maar helaas zijn er her en der nog maar een paar fabriekjes in bedrijf. 

Portugal heeft nu bijna geen industrie meer, China heeft het naar zich toe gehaald. Hopelijk komt er een oplossing! 

Met volle buiken kropen we weer in het busje en reden naar….Tavira! Op dit plaatsje had ik me echt verheugd, dit zou een plaatsje zijn dat nog redelijk authentiek was. Het wordt ook wel het Venetie van de Algarve genoemd. Ik moet zeggen; het is een alleraardigst plaatsje, geen hoogbouw, geen beton, best wel aardige huizen en……een ware Romeinse brug met 7 bogen over de Gilao. Het is er vergeven van de kerkjes en de kapelletjes, echter vele zijn vervallen, maar het geheel is mooi te noemen. In het stadje is geen strand, de toeristen moeten naar een eiland voor de kust en daarom heeft het zijn karakter kunnen behouden. Het schijnt er zelfs in de zomer niet druk te zijn en in het park zitten het hele jaar door oude mannen op bankjes met elkaar te keuvelen. 

Het was inmiddels 5 uur geworden en dat vond Thijs het sein om te vertrekken en het gas er flink op te zetten, hij zei geen woord meer, reed en kauwde. Maurice zei: ”Hij zegt geen woord te veel, dus krijgt hij van ons geen cent te veel”! En zo geschiedde, Thijs kreeg €3, de arme ziel. 

Zou dat de reden zijn om op crocks te moeten lopen? 

Het was een mooie trip, geheel anders dan de West, minder spectaculair, maar wel lieflijker. 

Inmiddels ben ik hersteld van een soort koortshoest en heb ik het stokje overgedragen aan Maurice. In tegenstelling tot het vrouwelijk schoon, laat hij het hele hotel horen dat ie hoesten moet en is ie niet vooruit te branden. Dus, na overleg, hebben we besloten om het even rustig aan te doen. Dat betekende; niet naar de Fado man, geen grote wandelingen, maar wel uitgestrekt op het strand, ook niet verkeerd, toch? 

Op dat strand is heel wat te zien; hondjes, schelpen, mooie stukken hout en…mensen van allerlei pluimage. We zagen bijv. een best jonge vrouw met een stokoude man genieten van elkaar, we zagen een behoorlijk narcistische plaatselijke adonis (waarover straks meer), we zagen de paden op de lanen in mensen, we zagen fotografen, we zagen vissers en we zagen een hele vieze blote vent. 

Die Adonis spotten we al enige dagen, hij heeft duidelijk behoefte aan aandacht. Elke keer komt hij in een mooi gesneden broek met design shirt het strand op Catwalken. Hij zoekt een plek, kijkt om zich heen en begint doordacht met de striptease, maar de mooie zwembroek blijft op zijn plaats. Dan begint hij allerlei thai chi achtige bewegingen te maken, daarna kneedt hij zich hier en daar en geeft zichzelf allerlei klopjes en klapjes. Er volgen nog diverse spannende spieroefeningen en dan gaat hij wat om zich heen kijken en begint opnieuw. Gisteren besloot hij de zee in te gaan en nam een aanloop, plonsde erin en verschoot in het blauw en rende er meteen weer uit. We hebben hem niet uitgelachen!