Beroofd in Madrid

Vannacht heeft het flink geregend en toen wij opstonden drupte het nog behoorlijk. 
Eerst maar eens goed ontbijten, broodje voor manlief en zelfgemaakte havermoutpap met veel fruit, voor mij. Jaja, deze dame heeft havermout van thuis meegenomen en sojamelk kun je hier overal krijgen. 
Met volle buikjes liepen we, dikker gekleed, naar de metro, weer naar Gran Via en daar stapten we over op lijn 1 naar Attocha. Vrijdag, als we vertrekken naar Toledo, nemen we dezelfde route, dit was dus een generale repetitie. 
Het regende niet meer toen we boven de grond kwamen, gelukkig maar, want onze bedoeling was om door 3 wijken te slenteren en de sfeer op te snuiven, te weten Lavapies, Embajadores en Latina.  
Het was weer genieten geblazen, het zijn hele authentieke wijken, met mooie panden. 
Uiteindelijk belandden we na een paar uur bij de Mercado San Miguel, niet verkeerd, vonden wij, maar.......het zonnetje begon te schijnen en dan is een terrasje wat aangenamer. 
Gelukkig was er pal voor, een heerlijk terras, qua zon,drank en spijs. We hebben daar het volle zicht gehad op vrolijke, etende, drinkende, slenterende en babbelende mensen. 
Zwervers hebben daar ook een stek, goeie smaak. 
Er was een zeer opvallende zwerver bij, hij zat goed in het geld en de kleren, hij stak zelfs met bravoure een enorme sigaar op en werd uitgelachen door zijn 'collega's', het zal de kift wel wezen, later omarmden ze elkaar en maakten ze ieder nog een blikje bier open, de 'rijke' een Heineken en de sloeber, een eurosjopper. 
Toen we plaats namen op het terras, ontdekte manlief dat er aan zijn rugzak was gezeten, hij was deels open, maar er was gelukkig niets uit. Het kan alleen maar in de Metro gebeurd zijn. 
Tja Maurice, dit moet je zien als een lesje, je hebt die rugzak ook altijd op je rug hangen in de metro, je hebt toch geen ogen op je rug?, sprak ik met enige stemverheffing. Ik, heb mijn tas altijd op mijn buik hangen, het ziet er niet uit, dat geef ik toe, maar niemand komt ongemerkt in mijn tassie. 
Na de versnaperingen liepen we via Plaza Mayor, naar Puerta del Sol om een derde poging te wagen om de 'nulkilometer' tegel te vinden, het echte middelpunt van het enorme wegennet van Spanje. En........we hebben hem gevonden, TROTS!
Helemaal vrolijk daalden we weer af in de krochten van Madrid en namen de metro naar onze Casa. Het was behoorlijk druk, spits voor de siësta, stom van ons. Maar we hadden bedacht bij onze buren te gaan eten, het was ons daar zo goed bevallen. Eerst nog even naar de kamer, effe verfrissen enzo en daar ontdekte manlief weer dat zijn rugtas open hing, hij schrok zich het apenlazerus, zijn leren tasje was eruit, fototoestel niet. Manlief durfde nog te opperen, dat hij het vreemd vond, dat dit hem overkwam, hij vindt zich zelf altijd zo voorzichtig. Niet dus, wie laat er nou zijn tas op zijn rug hangen in een overvolle metro, dan vraag je erom he?
Schade: een leuk tasje uit Alicante, de VISA, een bankpas, rijbewijs, ov-kaart, huissleutel en beurs met 55 euro. Toen manlief de VISA liet blokkeren, konden ze zien dat er 5 minuten ervoor, een poging was gedaan om 150 euro op te nemen, maar.......verkeerde pincode!
Uiteraard hebben we de bankpas ook meteen laten blokkeren, gelukkig bezit ik er nog een en........ik ben altijd de beheerder van de paspoorten, pffffff.
Wat een shitzooi, het vergalt je humeur wel even hoor. We zijn niet meer gaan eten, geen zin meer, manlief is naar het politiebureau gelopen en heeft aangifte gedaan, ik ben 'thuis' gebleven, uit protest. 
Gelukkig hebben we genoeg lekkers in huis, met een wijntje erbij gaan we onze wonden likken, maar eerlijk gezegd, heb ik het nu effe gehad met Madrid en zeker met die K..Metro. 
Ik heb zo'n vermoeden dat we de plannen voor morgen gaan cancelen, effe niks nu!