Calatrava en Plaza De Espagna

We gingen weer vroeg op pad, nu naar een minder toeristisch deel van Sevilla. Maar eerst werd er een ontbijtstop ingelast en wel aan de alameda de Hercules, superlocatie met uitzicht op de prachtige zuilen. Versterkt en gelouterd togen we naar de calle feria, naar de vlooienmarkt (elke donderochtend). Super gezellige en kleurrijke markt, ik denk dat je er echt koopjes kan halen als je er een beetje kijk op hebt, bv de mooiste 2e hands flamenco jurken of aardige brocante zaken. Maar wij gingen voor de sfeer en de markante koppen. 

Daarna bezochten we het plaza san Lorenzo, echt een aanrader. Het is een slaperig plein met enorme platanen en uiteraard een kerk. 

Santa Clara is een straat in een authentieke volkswijk, maar recentelijk gerestaureerd en gedomineerd door een kloostergebouw met de dezelfde naam. Zeer de moeite waard om door deze straat te slenteren. 

Door een bejaarde Spanjool werden we in rap Spaans attent gemaakt op een schitterend gebouw dat recentelijk is gerenoveerd en nu gebruikt wordt als tentoonstellingsruimte en theater. Je kan er zo inlopen en genieten van een tentoonstelling en de verschillende prachtige ruimtes met azulejos en een mooie binnentuin. 

Tja…… en eindelijk was het tijd voor mijn grote vriend Calatrava, er is hier zelfs een straat naar die beroemde architect vernoemd. We gingen naar zijn prachtige brug (Alamilla 1992) over de Guadalquivir, we liepen er overheen en genoten van de verschillende aanzichten, prachtig. 

Aan de overkant ligt het oude wereld tentoonstellingterrein (1992), dat nu verworden is tot pretpark en wellicht een soort Efteling voor de Spaanse jeugd. We zagen er verscholen achter heggen, een verwoekerd terreintje met miniatuur gebouwen, heel bijzonder, maar je kon er niet echt bij, misschien gaat dit nog eens opgeknapt worden. 

We hadden zover gelopen dat we Sevilla uit waren, echt! 

Terug zijn we langs de oever van de Guadalquivir gelopen en daar wonen talloze daklozen in tentjes, tussen de met graffiti bespoten betonnen wanden, triest om te zien. 

Langzamerhand kwamen we weer in de bewoonde wereld en…liepen naar onze geliefde paddestoelen om vervolgens plaats te nemen bij tapasbar Alcazar en genoten daar van Patatas Bravas, gegratineerde groenten en schnitzeltjes met sublieme sausjes en wijn. Dit alles voor 21 euro en…buikjes vol hoor! 

Nog even iets over de paddestoelen ( El Metropol Parasol), het fenomeen bestaat uit 3000 stukken hout uit Munchen, kosten 100 miljoen euro! 

Met onze volle buikjes hebben we ons even ten ruste gezet op onze hotelkamer om vervolgens nog even onontgonnen winkelgebied te bezoeken. We hadden dat echter snel gezien en streken neer op een sinaasappelplein en gingen aan de wijn! 

Met een zak vol Churos waggelden we huiswaarts, het was weer genieten vandaag! 

Plaza de Espagna en naar de universiteit

Na een verkwikkende nachtrust startten we onze laatste volle dag in Sevilla op. 

Het beloofde weer een mooie dag te worden, niet te warm dus, maar lekker zomers. 

We boffen, want de temperatuur loopt vanaf morgen op tot 40 graden en dat is ons te heet in een stad. Gelukkig gaan we morgen richting kust, dus ZEE, ZAND en WIND! 

Vandaag was ons doel; Palacio de Espagna (1929) op het Plaza de Espagna. 

Maar eerst ontbijten, nu in een cafetaria en daarna eens kijken waar het busstation zich bevindt. 

We hebben het gevonden en zelfs al kaartjes gekocht voor morgen, lekker relaxed. Het zal een rit van anderhalf uur gaan worden voor 10 euro pp. 

Hierna waren we klaar voor het Plaza! 

Het overtrof weer onze stoutste verwachtingen, schitterend, je weet gewoon niet waar je kijken moet. Dus we hebben er rustig rondgeslenterd en alles op ons laten inwerken. 

Daarna zijn we naar de voormalige tabaksfabriek gegaan. Hier is de opera Carmen ontstaan; er was een man die verliefd werd op een sigarenmaakster, daar is een verhaal over geschreven en later is er de muziek (Bizet) bij gecomponeerd. 

Je weet niet wat je ziet, het is een enorm gebouw met slotgracht en al, het lijkt wel een kasteel! Nu, is de universiteit erin gevestigd. We zijn rustig tussen de studenten binnen gaan rondstruinen. 

Ook zijn we nog even naar het voormalige gasthuis (16e eeuw) geweest, was wel aardig, maar had er meer van willen zien. Het tehuis is voortgekomen uit een begrafeniskapel voor armen en ter dood veroordeelden. Een deel ervan is nog in gebruik als verpleeghuis. We konden er buiten een binnenplaats wel een kerk in, heel barok met veel goud en daar ga ik nou van over mijn nek, waar betaalden/betalen ze dat van en hoe werden/worden de mensen verzorgd vraag ik me dan af. Ik snap nu wel waar onze 5 euro naar toe gaat, nou, zo kan ik ook wel liefdadig zijn, bv 4 euro naar de kerk en 1 euro naar de patiënten. Of ben ik te kritisch? 

En toen waren we het zat, we hadden genoeg indrukken opgedaan, het werd tijd voor tapas en een wijntje. 

En……daarna weer met een zak churos naar het hotel, rusten, om ons voor te bereiden op onze laatste Sevilliaanse avond…….