Cappadocia

Weer een top dag!

Gisteravond een heerlijke fles Cappadocia wijn opgeslobberd en daarna op een oor. 

We hebben een fijn hotel met een prima kamer en hebben bijzonder lekker geslapen en…….geen ’zanger’ gehoord!!!! 

Vanmorgen op tijd uit de veren, want Nina wilde de grote toeristenkaravaan voor zijn. Tja, we waren ze wat voor, maar het was nog een enorme drukte van jewelste, bij de grot kerken ( Goreme-openluchtmuseum). 

Je mag met de gids en groep, 3 minuten binnen zijn (was 5 zag ik) en daarna moest je je door de wachtende meute naar buiten wringen. Maar….het was die drukte waard, de kerken (9e eeuw) zijn zeer indrukwekkend. Complete rots kerken zijn uitgehakt uit het zachte vulkanische tufsteen en zelfs van Byzantijnse fresco’s voorzien, met taferelen uit het oude en het nieuwe testament. Het Goreme dal staat inmiddels op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. 

Aanvankelijk dacht ik dat de Apple kerk (hoe kan het ook anders) de mooiste was qua fresco’s, maar de Dark church sloeg alles. Daar waren prachtige, zeer goed bewaarde fresco’s te zien in de goddelijkste kleuren en er waren zelfs compleet bewerkte zuilen uitgehakt, onvoorstelbaar mooi! 

Helaas kan ik jullie geen foto’s laten zien, want er mocht niet gefotografeerd worden. 

Na de kerken reden we naar een dorp; genaamd Avanos en daar stroomt de langste rivier van Turkije door; de Red River. Het dorpje staat bekend om zijn keramiek en de pottenbakkers, we hebben gezien hoe de spullen gemaakt worden en daarna konden we schaaltjes, potten, borden etc. etc. kopen. 

En toen was het tijd voor een wandeling door de vallei van de feeën schoorstenen, daar had ik me zeer op verheugd en………die ervaring was super, wat een fotomodellen staan je daar te verleiden om gefotografeerd worden! 

Deze omgeving is zo overweldigend, zo bizar, zo sprookjesachtig, onvoorstelbaar! 

Je begrijpt dat we na al dit moois, leeg waren, dus in Goreme aten we het beroemde vlees/groente uit de potjes en dat smaakte voortreffelijk!!! 

Moe maar voldaan kwamen we aan in het hotel, het was tijd voor de cooling down en….wijn. Maar………het liep effe anders, een stel groepsleden had met de gids geregeld om in een factory leren jassen te gaan scoren en…..ja…..daar hadden wij ook wel oren naar en nog een stel. Uiteindelijk besloot de chauffeur ons erheen te rijden, want hij moest toch de bus laten wassen. En daar gingen we dus weer het busje in, met gids en 6 personen, we werden er giechelig van. 

Het eind van het liedje was dat we allen een pracht van een jas (voor weinig) scoorden en door de eigenaar van de zaak weer teruggereden werden! 

Aangekomen in het hotel, gingen we meteen aan de drank, pffff wat een pracht van een dag! 

Down en Up en los.......

Tja………vandaag, de laatste dag in Urgup en die hebben we goed besteed. 

We bezochten een ondergrondse stad in Kaymakli. 

Vermoedelijk woonden hier van de 6e eeuw tot 9e eeuw duizenden mensen. Wij hebben 5 niveaus bezocht, maar er schijnen 8 niveaus te bestaan. Tegenwoordig worden nog vele ‘huizen’ als stal of voorraadruimte gebruikt. 

Het was gelukkig niet druk daar, de meeste mensen gaan naar Derinkuyu. We hebben op ons gemak, kruip door sluip door kunnen spelen, door de smalle tunnels en gangen. 

Je ziet woonverblijven, stallen, een keuken, een kerk met een begraafplaats en zelfs druivenpersen. 

De mensen konden er volkomen selfsupporting leven als ze moesten schuilen voor vijanden/kou en slecht weer. 

Men kon zware molenstenen voor strategische gangen rollen om de boel af te sluiten. 

Er zijn geavanceerde ventilatieschachten te zien, maar wat vocht betreft zal het niet aangenaam zijn geweest, daar down under. 

Boven de grond hadden de mensen hun woning en vandaar hadden ze een tunnel naar hun ‘benedenwoning’. 

Er schijnen hier 36 ondergrondse steden te bestaan, maar de meeste zijn niet opgegraven. 

Het was een hele ervaring om daar beneden alles te bekijken. We dachten dat het koud zou zijn daar, maar de temperatuur was zeer aangenaam. 

Na de diepte, was het tijd voor de hoogte, we gingen naar een dorpje, Uchisar, dat tegen een bergje aangeplakt zit met daarboven een kasteel (lees; holle kies met Turkse vlag). We beklommen de berg en……het uitzicht had daar geen meerwaarde, maar we hadden wel vele calorieën verbrand. 

Dus…..gingen we met een stel groepsleden op zoek naar een restaurant en we vonden er een met binnentuin (la mouton rouge) en………wijn. We hebben er voortreffelijk gegeten. Alles kraakvers! 

Na al het lekkers was het tijd voor………het hotel om koffers te gaan herinrichten, want morgen vertrekken we naar Ankara. 

En nu……… gaan we nog even van de zon genieten en van de Bourgondische faciliteiten van het hotel!