Cordoba

Patio's, kerken en Romeinen

Gisteravond was het rond 9 uur nog over de 30 graden, heet dus! Cordoba is de heetste stad van Spanje, gemiddeld ligt het kwik hier boven de 35 graden. 

Eigenlijk is het gekkenwerk om de stad nu te bezoeken. Ze noemen Juli en Augustus hier beslist geen hoogseizoen. 

Je ziet hier voornamelijk dagjesmensen en s’avonds loopt de stad leeg, je ziet ze in bedevaart via de Romeins brug de stad verlaten. Lopend hoor, je kunt alleen met een speciaal pasje de oude stad in (taxi’s e.d.). 

Maar wij en enkele anderen slenterden in alle rust door de straatjes, nog een fotootje schietend en op zoek naar een eetgelegenheid of een drankje. 

Wij gingen voor een drankje, onze buikjes zaten nog te vol van het heerlijke maal in Bodegas Mezquita. We ploften neder bij het terras van de buren en dronken er met het zicht op de verlichte mezquita een paar wijntjes. Toen het kwik nog wat verder was gedaald, brak er een speeluurtje aan van hagedisjes. Ze kropen en sprongen af en aan tegen de muren en nog wel zonder te vallen, grappig om te zien. 

Na een koude nacht (airco!) met deken liepen we door de ontwakende stad naar het busstation om kaartjes te kopen voor zondag (we vertrekken dan naar Jaen). 

Het was een heerlijke wandeling door een groot park, we zagen nog een modern ‘roest’ gebouw en aanschouwden het multifunctionele marktplein, waar ik al eens een foto van heb geplaatst, super bedacht en leuk om te zien. 

Onderweg aten we een broodje en ik nam me meteen voor dat ik niet meer zou gaan voor een groot ontbijt anders ben ik binnen de kortste keren dichtgegroeid. De mensen zijn behoorlijk aan de maat door de heerlijke hammen. 

Na de verplichte kaartjeskoopronde begonnen we dan eindelijk met onze grande tour door Cordoba. 

Wat een prachtige stad en geheel anders dan Sevilla. Veel mooie gebouwen, veel cultuurschatten en heeeeeeeeeel veel kerken. 

En wat hier ook heel bijzonder is; de patios. Je krijgt ze amper te zien, je moet geluk hebben of er een poort open staat of.......dat iemand je binnen laat. Nou.....en dat geluk hadden wij, bij een patio stond een zeer verzorgde Spaanse heer te roepen en te smeken of ie binnen mocht om foto’s te maken. Na 10 minuten waren ze hem beu en lieten hem binnen en......wij glipten mee. Het ging om oude, kleine hofjeswoningen met patio’s, bewoond door bejaarden. Zij hadden met de jaarlijkse patiowedstrijd in mei de 1e plaats gewonnen. Het was daar ronduit schitterend en de woningen waren nog origineel. 

Na het bezoek ontfermde de bazige Spanjool zich om ons en nam ons mee naar een paleis met 13 bijbehorende patio’s. Hij probeerde eerst om ons gratis naar binnen te krijgen, hij bombardeerde ons als familie, maar dat lukte hem niet. 

Maar de paar euro’s waren het waard hoor, het was prachtig! De man had duidelijk nog meer plannen, maar wij bedankten, we waren toe aan rust, eten en wijn. 

We gingen weer naar onze bodega, het zat er stampvol, maar gelukkig vonden we nog een tafeltje. 

We aten er voortreffelijk: stoof van ronde vleesballetjes met lentilles, salade van het huis, gefrituurde calamaris, stew van zwijn en.........gefrituurde vla met kaneelijs, hmmmmmmmm. 

Dit alles begeleid door lekkere wijn en nu.........uitbuiken en cooling down. 

En morgen?????.........De Mezquita in alle vroegte! 

Vandaag was het goed te doen om rond te lopen, wel heet, maar er stond een briesje.

DE Mezquita en het Alcazar!

We liepen toch maar weer naar het hagedisjes pleintje en bestelden er een wijntje en......kregen sherry. Natuurlijk ageerden wij assertief en de man zei; ik heb niets anders, echt wel dus, we wilden gewoon vino en......kregen het uiteindelijk met de nodige excuses en lekkere olijven. 

Er waaide een stevige bries, maar dat mocht de pret niet drukken. Er kwam een muzikant langs en die vergastte ons op een aardig arabisch/andalusich deuntje en hij liet ons de respectievelijke riedels horen ter orientatie. Heel leerzaam. De man was op weg naar een flamenco festival in Malaga en had nog wat reisgeld nodig. Op ons pleintje kwam hij best al een eind, denk ik. Er kwam ook nog een bedelende junk langs, hij had ons niets te bieden en kreeg dus niets, zo zijn we ook weer. 

Na het gezellige, vloeibare verpozen, legden we ons ter bedde en schrokken even van de herrie van onze respectievelijke buren met gilkind (kartonnen muren denk ik ), maar toch vielen we in een diepe slaap. 

Vanmorgen, vroeg uit de veren, we wilden de Mezquita (meer dan duizend jaar oud) voor ons alleen hebben. 

We konden het niet laten om even wat lawaai te maken om het gilkind te wekken, helaas bleef het in kattenzwijm. 

Toen de poorten van de Mezquita geopend werden om half 9 waren we met een tiental mensen en hoefden niets te betalen ( voor 10 uur gratis!). 

Het was weer een tijd geleden om een onvervalst wauwwwww moment te ervaren, maar vanmorgen hadden we er weer een. Wat een ongelofelijk bouwwerk! 

Oorspronkelijk was het een enorme moskee, maar een stelletje christelijke malloten besloten in hun overwinningsroes op de Moren, om de boel te vernielen en er een kerk te bouwen. Er stonden oorspronkelijk 12OO zuilen (wel allemaal jatwerk oa. van Romeinse/Visigotiche en ook Egyptische bouwwerken), maar de Christenen begonnen met toestemming van keizer Karel de 5e, deze lustig weg te hakken om plaats te genereren voor de kerk. Toen ze er al heel wat hadden gemold, kwam de toen heersende koning langs en vond het toch wel zonde. Hij beval om de kerk er maar gewoon in te bouwen en de rest (800 zuilen) erom heen te laten staan. Maar er werden in de Moorse architectuur heel wat christelijke elementen ingebouwd (terratorium afbakenen he?) 

De zuilen- en de bogenvelden zijn bijzonder sereen en rustgevend, ik zou er bijna moslima van worden, maar de christelijke kerk vind ik over de top barok, ik voelde zelfs enige misselijkheid. 

Na het kerkbezoek zegen we neer op het wifiterras van ons hotel en besloten er ons ontbijt te nuttigen en ondertussen kon ik mijn foto’s van gisteren weer op mijn site zetten. Gelukkig zaten ze nog verstopt op waarbenjij.nu en kon ik ze weer tevoorschijn toveren. 

Het ontbijt was pet, dat doen we dus niet meer. 

Het bezoek erna, aan het Alcazar de los Reyes Cristianos, was zeer de moeite waard. Een 14e eeuws kasteel met prachtige tuinen. Hier sprak Columbus voor het eers met koningspaar Fernando en Isabel! Dat paar wist wel wat genieten was, maar gelukkig kunnen nu heel wat mensen er ook van genieten. 

Omdat het nog niet zo warm was besloten we nog even door de Joodse wijk te scharrelen en de synagoge te bezoeken en...we kochten bij de VVV alvast buskaartjes voor een uitstapje naar Medina Azahara. 

En....toch weer eten in onze favoriete Bodega: stew van de dag (os), aardappelsalade, salade met sinasappel en tonijn, gefrituurde aubergine frietjes en Maurice weer dat zwijn!