'Droom' Reizen

Voorjaarsklussen en 'Droom' Reizen

Langzamerhand dringt de lente zich lustig aan ons op. 

We hebben zelfs al een lekker tuindagje geconsumeerd. 

Allerlei jaarlijkse klusjes pakken we nu enthousiast aan, want we moeten het bedje mooi spreiden voor de zomer. 

De hortensia’s heb ik gesnoeid en zelfs de olijfboom heb ik drastisch moeten snoeien, die arme ziel heeft een behoorlijke knauw gehad toen wij op Gran Canaria lagen te zonnen. 

Hopelijk redt hij het. We hebben die boom 15 jaar geleden in Toscane gekocht, in ons caravantijdperk. De boom heeft onderweg in het toilet gebivakkeerd en op elke camping die we aandeden, kreeg ie buiten een ereplaats bij de lafumas. Menig mens zal gedacht hebben dat we geschift waren, en dat spreek ik niet tegen, maar leuk was het wel. 

Wat wij allemaal in die caravan versleepten willen jullie niet weten. Superhandig zo’n sleurhut, in ieder geval hoefden we in de winter geen wijn meer te kopen. De auto vond het op een gegeven moment niet meer leuk en gaf er boven op een berg in Nancy uiteindelijk de brui aan en dat heeft ons aan het denken gezet. Het resulteerde uiteindelijk in een nieuwe sterke auto en een grotere caravan. Maar op een gegeven moment hadden wij genoeg van het sleurend bestaan, de sleur was er nu letterlijk in geslagen, we hadden zelfs geen kaarten meer nodig, het werd tijd voor nieuwe uitdagingen. 

Tja, die olijf is voor ons nog een aangename tastbare herinnering aan het caravanplezier. Maar als het tijd is voor ‘ruimen’ dan hebben we er ons bij neer te leggen. 

Manlief heeft het groenige terras weer om ge-t-racerd in een acceptabelere kleur, helaas kunnen we nu niet meer door de ramen kijken. Dat wordt duidelijk de volgende klus. 

In de voortuin is een boompje overleden, ‘het’ zal eruit moeten en misschien plaatsen we een nieuwe, maar misschien ook niet. Relaxed zijn we, niks moet, we zien wel. 

Veel 1 jarige bloeiers ga ik niet meer aanschaffen, die verpieteren maar als we weer eens de hort op gaan. Vrijheid, blijheid. Nu het reisvirus ons flink te pakken heeft moeten we zorgen dat onze ‘haven’, voor zichzelf kan zorgen. 

Maar vooralsnog zijn we niet weg en maken het ons zo comfortabel mogelijk. Er zijn nog heel wat festiviteiten en projecten te gaan, ook leuk. 

Maar op de achtergrond draaien mijn reishersenen op volle toeren en vordert het ‘Juni Andalusië’ programma gestaag. Onze rondreis in Oktober heeft al wat meer inschrijvingen en hopelijk zal die reis kunnen doorgaan en……….ter ere van ons 40 jarig huwelijk willen we nog een luxe weekje honeymonen. Super, die voorbereidingen. 

Ciao is jarig en klapt uit de school.

Hoera, CIAO is jarig, 2 jaar is ze nu! Een peutertje, maar wel een volhardend peutertje met meer dan 82000 pageviews! Niet slecht he, er is zelfs enige progressie te bespeuren! 

Genoeg opgeschept en over tot de orde van de dag. LENTE! 

We genieten met volle teugen in onze casa met terras op het zuiden met een volle koelkast met happen en dranken. Wat wil een mens nog meer, ik hoef nu echt niet de hort op. Om niet al te aso te worden, plannen we ook leuke happenings met deze en gene, maar het merendeel van de tijd vind je ons op het terras in de lentezon. 

Lezen op de iPad lukt me niet, dus…..we zetten ‘bomen’ op met zo nu en dan een vette roddel, heerlijk. 

Omdat Ciao jarig is, heeft ze zichzelf getrakteerd op een prachtige uitvoering van de Mattheus Passion (via iTunes) en deze bloedmooie muziek maakt het zonnen en luieren subliem, mij hoor je niet meer dan, heerlijk! 

De roddels zijn van een geheel andere orde, het gaat voornamelijk over onze ‘straatburen’. 

Zoals ik reeds verteld heb, wonen we in een redelijk nieuw appartementencomplexje (9 wooneenheden). Zie: http://ciao.waarbenjij.nu/Reisverslag/?Nederland/In+Memoriam/&subdomain=ciao&module=site&page=message&id=3923132 

Het is 10 jaar geleden gebouwd in een statige jaren 30 straat. Aanvankelijk stond er een schooltje, dat is duidelijk afgebroken om voor ons plaats te maken. Het vroegere speelplaatsje, is nu ons afgesloten parkeerterreintje. Met passen en meten zijn er 8 parkeerplaatsen gegenereerd, dus 1 appartement heeft er geen. De ‘buurtgenoten’ in hun statige panden, vonden het maar niets dat het complexje werd gebouwd, ze hebben van alles geprobeerd om het tegen te houden en hebben het uiteindelijk afgelegd! Dat werd en wordt ons nog steeds niet echt in dank afgenomen. Wij vinden hen gewoonweg zeikerds, ons complex is gebouwd in jaren 30 stijl en past beslist speels in het straat beeld. Maar zij voelen zich ver boven ons verheven, terwijl ze volgens ons in een oude onderkomen zooi wonen. Constant wordt er hier en daar weer wat opgelapt met behulp van vele Polen. Is het een in orde, dan wordt er weer een ander euvel geconstateerd of wordt hun lapjesdeken ‘Ikeaachtig’ uitgebreid in de respectievelijke tuinen. 

Gelukkig wonen er ook normale mensen, voornamelijk gaat het dan om dertigers die hun huis ‘architectonisch verantwoord’ laten verbouwen door een echte aannemer. 

Ik heb ook al eens verteld dat 4 appartementen van ons complex verhuurd worden voor de somma van 1250 eurootjes per maand. Een behoorlijk bedrag; dus….veel doorgangsvolk, met ieder een ‘verhuisgeschiedenis’ en zij blijven gemiddeld een half jaar. Op dit moment gaan er weer 2 gezinnetjes vertrekken en…….er staat een appartement te koop. 

Jullie begrijpen dat manlief en ik heel wat te filosoferen hebben op ons terras op het zuiden.