Groen, Geurend, Genieten in Aranjuez.

Ongelofelijk, maar waar........vannacht was het redelijk stil in Toledo! Het weekend is voorbij en dan is er blijkbaar minder luidruchtig uitgaansvolk, gelukkig. Dus....toen vanmorgen de iPhone 'ging', werden we fris en fruitig wakker. 
Er was genoeg tijd voor de koffietjes en het soigneergebeuren................we waren er klaar voor, op....naar Aranjuez. 
We lieten ons oppikken door een taxi en reden in volle vaart de berg af naar het enorme busstation en dachten dat het wel heel druk zou worden in de bus naar Aranjuez omdat er maar 1x per dag naar toe gereden wordt. Niet dus, slechts 10 mensen haha. Wij zaten pontificaal voorin en hadden het volle zicht op olijfgaarden, bergjes en korenvelden. Heerlijk om weer volop natuur te zien. 
Na drie kwartier reden we Aranjuez binnen, om 9 uur in de ochtend om precies te zijn en.........je gelooft het niet, we stonden bij het uitstappen pal voor ons hostal. 
Veel te vroeg om in te checken dachten we, maar.........het kon, ongelofelijk. 
Het hostal is spiksplinternieuw en onze kamer is ruim en fris en ja hoor......weer vette gratis wifi! Die wifi is nu trouwens noodzaak, de reeds geboekte hotels beginnen zich te roeren, onze VISA steunt de boel niet meer, dus ik ben meteen begonnen met een intense mailwisseling. Hopelijk houden ze de reserveringen vast voor ons, anders hebben we een groot probleem. We hopen er maar het beste van. 
Alvorens naar Palacio Real te lopen, vereerden we het treinstation met een bezoekje, we wilden alvast een kaartje kopen voor morgen, naar Abacete. 
Er zat een hork van een vent aan het loket, hij probeerde ons af te schepen, maar wij hielden stand, de hork bleef maar zuchten en rad Spaans tegen ons spreken, hij liet mensen voor gaan en probeerde ons zelfs te negeren, hij had duidelijk geen zin om buitenlanders te helpen. 
Uiteindelijk heeft een aardige Spaanse Marokkaanse voor ons getolkt, zij sprak vloeiend Duits. Zij zei, dat er veel lomperiken zijn hier, als het om buitenlanders gaat en vooral als Arabische ben je aangeschoten wild. Jammer, dit hadden we nog niet meegemaakt. Uiteindelijk bleek dat de hork, netwerkproblemen had en geen tickets kon verkopen. De trein, vertrekt pas om 15:00, maar we zullen ruim voor die tijd aanwezig zijn om tickets te scoren en hopelijk is er dan nog plaats. 
Terug naar het paleis, bijzonder mooi en niet al te groot. Wij zijn er niet in gegaan, maar de 'tuin' in gedoken. Wat een tuin zeg, prachtig onderhouden en lekker loom liggend aan de Taag, met mooie beelden en fonteinen. Echt zeer de moeite waard. 
Tijd voor een drankje en wat tapa's, we namen plaats op een verscholen terrasje. Op de tafel zat een brief geplakt met de mededeling: zelfbediening! Ik naar binnen en bestelde aan de bar drankjes en wat tapa's, betaalde en kreeg een bon met een nummer, er zou omgeroepen worden als mijn nummer 'klaar' lag. Okee, de drankjes kreeg ik al mee. Na een tijdje klonk ons nummer luid door een microfoon, ik er naar toe, er werd me medegedeeld dat een bepaalde tapa op was, okee, ik maakte een nieuwe keuze en kon weer gaan. Na een tijdje werd ons nummer weer omgeroepen et voilà, de lekkerste tapa's ever lagen klaar en dat voor de prijs van 4 eurootjes. 
Verkwikt liepen we richting hostal, even pas op de plaats. 
Tja, een paar tapa's zijn natuurlijk niet voldoende, na een paar uurtjes lieten onze maagjes zich horen, even op tripadvisor kijken en ja hoor, een michelinrestaurant met stip op plaats 3 en een origineel Spaans restaurant op 1. Jullie raden onze keus wel he?
We kozen voor het Spaanse restaurant en hebben weer eens genoten van een menu del dia voor 9 euro pp. Heerlijke en vooral verse streekgerechten. 
Met volle maagjes liepen we het enorme park, Jardin del Principe in, een schitterend park en ja hoor, de Taag liet zich er ook weer zien. Wat een genot om weer in de natuur te zijn en te genieten van allerlei groen, geurende rozen, bloeiende en heerlijk ruikende lindes, vogelgeluiden en vooral geen verkeersgeluiden, TOP!
De tuinen van Aranjuez hebben indruk gemaakt, morgen nog even nagenieten en dan op naar Albacete, hopelijk!