Heimbach 1

Heimbach dag 1

Vanmorgen waren wij beiden vroeg, doch uitgerust wakker. Op ons dooie gemak hebben we koffietjes gedronken en verder het hele ochtendritueel doorlopen. Uiterst relaxed konden we om 9 uur vertrekken. We hadden afgesproken dat we geen losse zaken in de auto zouden platzen, we moeten getraind blijven nietwaar, vooral met het oog op nog eens een reis met ryanair. Maar we overtraden al snel de regels; vooruit, de wandelschoenen mogen los in de auto en tja, ik dacht toen: “dan kan mijn toilettas, een mooie overigens, er ook wel los in”. Kan ik me evt. onderweg optutten. Toen was het hek van de dam. Manlief had ook nog een aantal losse zaken en ik trok op de valreep nog een aangebroken fles wijn uit de koelkast. Toen we de spullen in de auto wilden zetten, kwam de nieuwsgierige bejaarde buurvrouw meteen uit haar huis om poolshoogte te nemen. Ik stond daar wel voor paal met mijn aangebroken fles wijn om 9 uur in de ochtend. Ze heeft toch al de pik op ons en nu zal ik ook wel te boek komen te staan als alcoholist. Ach ze bekijkt het maar. Het was zwaarbewolkt en kil, maar dat kon de pret niet drukken, de Eifel lonkte. De TOM werd geïnstalleerd, maar niet met nap tegen het raam, dat vindt manlief maar niks om de een of andere reden, maar in de ruimte van de radio geklemd. Anekdote: onderweg floepte hij naar beneden en maakt vanaf dat moment de meest vreemde geluiden en veel hebben we er dus niet aan gehad, ik blij dat we nog van de kaartlezersgeneratie zijn! Ach iedereen heeft zijn gekke kanten, denk ik maar en doe er het zwijgen toe na 39 jaar huwelijk, maar zal ik nu toch maar eens vragen of hij het ding beter kan bevestigen in het vervolg? Toen we een uur onderweg waren, kwam ik erachter dat ik mijn medicijnen was vergeten, stom. stom, stom. Dat is me nog nooit gebeurd, ik heb een te hoge bloeddruk en slik trouw mijn pilletjes, maar ik wilde niet terug. Het zijn maar 3 dagen, dat moet kunnen en ik beval manlief me niet op te winden, op geen enkele manier, dus zeker geen woordenstrijd en me altijd gelijk geven, rustig rijden, niet mopperen en noem maar op. Nou hij zag de bui al hangen, want ik had ook al gemeld dat hij mijn kooplust nu ook niet mocht beteugelen, want dat is niet goed voor mijn tere hartje. Ik meldde nog even dat het in zou gaan op pillensliktijd, 8 uur vanavond dus. Goed, dat hield dus in dat er onderweg nog geruziet mocht worden. Voor de Belgische grens zette ik de dataroaming van mijn Phone uit, anders kun je voor enorme kosten komen te staan, ook al gebruik je het internet niet! Dat ik eraan dacht vond ik heel knap van mezelf! Het weer werd er intussen niet beter op, heel erg grijs en later zelfs behoorlijk mistig en op de valreep zijn we ook nog geflitst, manlief reed te hard, ik heb geen commentaar gegeven, goed he? Ik hoop wel dat ik leuk op de foto sta, de flits was pats in mijn gezicht. Hopelijk is de bekeuring niet al te hoog. 
Monschau viel tegen, te gladjes vroeger vond ik het stadje veel leuker en sfeervoller. Zelfs de haarspeldbochten maakten me niet meer bang. Zal ook met het weer te maken hebben en met de voetbal, er heerste een oorverdovende stilte in de straten. We zijn snel een goed restaurant ingedoken en hebben daar heerlijk gegeten. Rond half drie waren we in Heimbach en checkten snel in, in het zeer authentieke hotel. We hebben een goede kamer, met alles erop en eraan en dat voor 15 euri! We zijn daarna meteen het stadje ingelopen en wel naar de dokter voor een recept voor mijn pilletjes en raadt eens, hij gaf ze zomaar gratis mee, de schat en dat nog wel na de fusbal nederlaag. We hebben naderhand het stadje rondgeslenterd en vinden het heel leuk, gezellig, romantisch, vergeven van de horeca en bijzonder veel natuurschoon. Morgen gaan we dus NIET naar Bonn, we gaan hier genieten, ondanks de regen!