HEL in Almirante in Alicante

Even radiostilte, Ciao was dodelijk vermoeid en manlief ook! 

De laatste nachten waren HEL in Hotel Almirante en ja....inderdaad dat kwam door die f....ing Engelsen.

Maar toch.....hebben we onze stinkende best gedaan om die laatste dag te genieten van de omgeving, de zon en het eten en drinken.

Ik ga even terug naar Dinsdag ochtend. We hadden er weer een slapeloze nacht op zitten, ik zal jullie de details besparen van die zwaar bezopen gastjes, maar dat de gang in alle vroegte gereinigd moest worden zegt genoeg. We waren ervan overtuigd dat die rotjong weggestuurd zouden worden en besloten lekker rustig te genieten van de zon op een bedje bij het zwembad. Dat is gelukt, we werden loom en doezelden, lazen wat en aten  weer bij Casa Julio. 

Geen strand vandaag, dat kon ik manlief niet aandoen na zo’n rotnacht. 

Ons derde maal bij Julio werd een voltreffer kan ik jullie vertellen. Het leek wel of ze zagen dat we een oppepper nodig hadden. We kregen een glas champagne aangeboden met tapas, zo maar, van het huis. 

We vrolijkten er meteen van op. 

Het eten was weer goddelijk en de porties nog groter en.... de ober werd verliefd op Maurice, die kreeg dus hele grote bellen wijn van hem. Ik at weer een Dorade en het viel me op dat ie er raar uitzag, een dikkerdje dat wel. Bekijk de foto van de vreemde vis maar eens, ha ha ha en je ziet het. 

Maurice ging weer voor de kalfsoester en nu zonder de foie gras! Je krijgt het vlees op een soort van steengrilletje en dan kun je de enorme bonk zelf portioneren en evt afbakken.

Bij het afscheid werd Maurice bijna geknuffeld, maar de ober liet het uiteindelijk bij een flinke handdruk voor manlief en een kleintje voor mij. Zijn jullie ooit eens in Alicante?...dan MOET je naar Casa Julio aan het strand van San Juan!

Volkomen voldaan zegen we weer neder op ons bedje bij het zwembad en in een geen velden of wegen een rotjong te zien, super! 

We lagen net te doezelen en........inderdaad.......daar kwamen in colonne de gastjes weer aan met bal en veel spektakel. ze waren er nog!!!!!

De rust verdween als sneeuw voor de zon, wij naar de receptie en weer een klacht ingediend. De receptioniste wist er al alles van en zei dat ze hadden getwijfeld om die jong in huis te nemen en daar liet ze het bij en ze zou onze klacht doorgeven. 

Wij spraken de hoop uit om onze laatste nacht in rust te kunnen doorbrengen, wel zo prettig voor een reisdag he?

We dronken onze laatste wijntjes op het terras van het hotel en besloten dat de vakantie ondanks die bezopen Engelsen zeer geslaagd was en zeker als extraatje van de belasting.

Maar........die nacht ging het weer behoorlijk mis, ik had uit voorzorg mezelf getrakteerd op een chemische nacht, maar die pil was niet bestand tegen dit akoestische geweld.

Onze 3e slapeloze nacht was een feit. Van alle ellende zaten we om 5 uur al aan de koffie en stonden we na het uit checken en weer een ingediende klacht, een uur te vroeg buiten, we waren gebroken en zelfs de aangename temperatuur en de rollende zee kreeg ons niet in een beter humeur.

Achteraf, na een gesprek met een gesoigneerde Spanjool op het vliegveld, hadden we gewoon de politie moeten bellen, 114, die maakt korte metten met dit soort openbare dronkenschap. En eigenlijk?......had het hotel dit moeten doen! 

SHAME Almirante in Alicante!

De reisdag verliep soepel, we deden meteen boodschappen, de buurheks was de eerste die we zagen, de post en reclame lag hoog opgestapeld in de hal, de plantjes smeekten om water, de was draaide al snel, de verhuisde bovenbuurman kwam even gedag zeggen, het andere stel was al weg, en....... toen we eindelijk zaten, kwam ideale schoonzoon, in opdracht van dochterlief, op de valreep de planten water geven, haha. Schurken zijn het, maar gisteren zag ik de humor er niet van in hoor!