Instant Bevrediging

Instant bevrediging!

De schilders zijn klaar, gelukkig. Wat een impact hadden die heren op ons vredige bestaantje. Op de gekste momenten verscheen er een gluurder, je was je privacy niet meer zeker. Het waren aardige mannen hoor, maar ze wisten me haarfijn te bespelen zodat ze regelmatig van koffie en lekkers werden voorzien. Ze beoordeelden onze inrichting en gaven tevens nog hun ongezouten mening over de inrichting van de andere bewoners. Ze luisterden her en der gesprekken af en wisten ons onder andere te vertellen dat onze buurvrouw geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken. 

Toen het grote wonder zich voltrok dat manlief voor de eerste keer van zijn leven een appeltaart bakte, trok de geur in de neusgaten van de schilderende heren en werden we overladen met complimenten voor de heerlijke geuren en ja hoor…..daar verdween dus uiteindelijk een halve taart in hun magen. Ze hadden zelfs na een paar dagen de euvele moed om te vragen of er deze week weer een taart gebakken ging worden, want hij was zoooooo lekker. 

Manlief is voorzitter van onze vereniging van eigenaren dus voor elke scheet, meldden de heren zich bij ons. 

Toen uiteindelijk de bewegende delen van ons hang en sluitwerk aan de beurt waren, moesten ramen en deuren openblijven en……tot overmaat van ramp had ons kleinkind op dat moment de griep aan mij geoffreerd. 

Wat was ik blij toen ik uiteindelijk mijn bed in kon kruipen na het gedane werk en wat was ik beroerd en wat was ik blij toen na 3 dagen de koorts was gezakt en ik weer op kon staan uit de zieke impasse. 

Helaas heb ik een of andere complicatie gekregen en heb weer koorts en kuch me een ongeluk. Bah, ik heb er alweer 3 slapeloze nachten op zitten nu. 

Toch probeer ik de dingen te doen die moeten, zoals mijn nieuwe iPhone op halen. Ja daar kom ik dus wel voor uit mijn hol, hoor. Helaas hadden ze me de verkeerde simkaart meegegeven met als gevolg dat ik niet kon bellen of gebeld kon worden. Moest ik gisteren met mijn zieke kuch weer naar die toko. 

Nu doet de phone weer wat die doen moet, maar ondertussen heeft mijn bank wel de tan/sms functie geblokkeerd en kan ik geen overschrijvingen meer doen. Nu moet ik met mijn zieke kop die dingen ook weer gaan regelen. BAH! 

Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik wel erg verslaafd ben aan de trendy instant bevrediging en daar bedoel ik bijvoorbeeld mee, even je mail checken op je mobiel, even het weer checken, even geld overmaken. Kijk maar om je heen, we zijn allemaal aangetast, naast de mobiel, zeulen we opeens allemaal met flesjes water rond, voor het geval dat en…lipgloss….labello…….desinfecterende hand gel….we winkelen online……kopen en betalen later via de credit kaart, nu besteld en morgen in huis, te veel om op te noemen…..waar gaat dat heen?????? 

Door alle ellende zou ik bijna vergeten te benadrukken dat ik het bijzonder waardeer dat manlief zich nieuwe vaardigheden aan het aanleren is, die appeltaart is daar een voorbeeld van. En…….hij heeft een fotoalbum in elkaar geknutseld en het resultaat is prima! Mooi zo, het opent perspectieven, wie weet waar het toe leidt. 

Om mijn klaagrecital tot een aanzwellende apotheose te brengen, zal ik nog wat meldingen doen: 

Volgende week mag ik de griepspuit gaan halen. 

Manlief heeft een goedaardig gezwelletje op zijn been laten wegsnijden, maar de wond wil maar niet dicht. 

Ideale schoonzoon heeft zijn bewusteloze broer uit de Loosdrechtse plas gevist en dus zijn leven gered! 

Het smurfen dorp floreert behoorlijk tot grote vreugde van de kids, dit dankzij mijn vele inspanningen 

Verder gaat alles goed 

Hoe overleef ik de herfst....

Weer een aardbeving in Turkije, weer in Van en……een hotel in het centrum van Van (ons hotel?) is ingestort, 6 verdiepingen maar liefst. 

Het wrange is, dat er op moment van instorting hulpverleners 

logeerden. 

Weer doden, weer verdriet en verbijstering. 

….het wereldnieuws wordt er niet meer mee gehaald! 

Zo, dat hebben we weer gehad, de griep! Hij had weer vele voeten in de aarde, het venijn zat in de staart. Ik kreeg er een hoestweek bij en sliep voor geen meter, ik werd er een beetje radeloos van. 

Maar, het leed is geleden, ik voel me goed en een verse griepprik zit in mijn bovenarm, ik ben weer het vrouwtje! Hoewel, het deed en doet nog gemeen zeer, die prik. 

Ik ga me nu focussen op de komende weken, drukke weken, maar wel hele leuke weken. 

Ik heb verschrikkelijk de pest aan de herfst en de winter, maar toch geniet ik op het moment van de donkere dagen. Dan bedoel ik dus; in huis, met lichtjes aan, kaarsjes, verwarming hoog, luie kleren aan en wat lezen, wordfeuden, babbelen, borrelen met aanwaaiers, spelen met de kids, lekker kokkerellen etc. etc. Ja, binnen kom ik de tijd gelukzalig door, maar buiten is het afzien. Zo zie je bijvoorbeeld de drollen niet door de bladeren, of er staat een gemeenteman te bladblazen en hij werkt stug door als je langsloopt, lekker hoor. Of je valt je bijna een breuk door die shitbladeren. En dan je kleding, rampzalig zoek je de winterboel weer bij elkaar en kom je tot de conclusie, dat je dingen mist, weggegooid in een overmoedige zomerse bui? Dat wordt dus weer sjoppen en daar ben ik niet zo van, zeker geen winterkleding. 

Eigenlijk mag ik niet klagen, want echt erg is de herfst nog niet geweest, dat komt nog en daar maak ik me nu ook al weer druk over. 

Getsie, het is me wat, dus jullie kunnen je wel voorstellen dat ik uitkijk naar 3 weekjes lente in Gran Canaria en lekker luchtig wandelen in de natuur. 

Tja, van wandelen komt nu niet zo veel, ik heb er geen zin in, misschien ben ik verzwakt door de griep, ik zal me moeten herpakken en wie weet ga ik het nog leuk vinden….de herfst!