Jagen en..ohhhh oorpijn....

Maurice is vandaag met ideale schoonzoon gaan jagen. Een vriend van Maurice organiseert elk jaar een ‘jaagdag’ op zijn terrein en volgens horen zeggen is het leuk en naderhand ook lekker. Even voor de duidelijkheid, ik heb het over jagen op dieren. Nou, ik kan me er niets bij voorstellen, het lijkt mij verschrikkelijk zelfs, net als vissen. Ieder het zijne zal ik maar zeggen. 

Ik ben echter wel een carnivore smulpaap, doch selectief, ik eet bijvoorbeeld uit principe geen ganzenlever. Tevens leef ik 2 dagen per week als herbivoor, hoor! 

Maar goed, die twee heren lopen vandaag dus met een select gezelschap door het modderige groene knollenland. Zij zijn echter het laagste in de pikorde, zij zijn ‘drijvers’. Boven hen staan de ‘honden’ en dan de ‘geweren’. Wellicht zie ik het verkeerd, maar ik zie het zo! Maurice heeft het ‘jagen’ met de paplepel ingegoten gekregen door zijn vader en zijn kornuiten en geniet erg van dit jaarlijkse uitje. Voor ideale schoonzoon is het de eerste keer, ik ben benieuwd hoe het hem zal vergaan. 

Maurice heeft hem de dress code doorgegeven en tevens de opdracht om een stok mee te nemen om over slootjes te kunnen springen (ha, ha, ha). Nu had ideale schoonzoon nog een carnavalsoutfit liggen en dacht die wel aan te kunnen trekken, maar ideale dochter heeft hem aan het verstand gebracht dat het niet ‘gepast’ was. 

Na afloop wordt er gedronken en gegeten en wordt de buit verdeeld, ik heb Maurice vriendelijk verzocht om niets bloederigs mee te nemen, hoewel…………als de vriend nog ‘iets bloedeloos’ in de diepvries heeft liggen, houd ik me aanbevolen. 

Ik moet er niet aan denken om in dit weer in de velden te gaan banjeren, bah, ik blijf liever binnen. Lekker knus met een boek, de verwarming hoog, geen ‘dresscode’ kleren aan en pepernoten binnen handbereik. Ik ben een onvervalste winterhater! Ik haat stormende regen, sneeuw en ijs, mij zie je dan niet buiten, ik krijg er zelfs hoofdpijn van. Ik ben, denk ik, op een verkeerde plek of in een verkeerd lichaam geboren. Ik hoor gewoon niet in Nederland eigenlijk. Tja…en vluchten kan niet meer, er zijn reeds te veel banden. Maar gelukkig worden over 4 weken de onderwijsbanden doorsneden en kunnen we voortaan de winter ontvluchten. Zolang ‘bruin’ het kan trekken, zul je ons zeker in Februari niet in Nederland vinden. Dat houdt ons hopelijk op de been! 

De Sinterklaas-en de Kersttijd vind ik echter heerlijk, maar dan wel zoveel mogelijk binnen. Met de kids heb ik wekelijkse bak/versier/verhalen/zang/piano/wellnes/ logeer/filmsessies etc etc. Met familie en vrienden eet/drank/praat/verjaarsessies etc etc. Maar…na al die ‘warmte’, komt Januari in al zijn kille meedogenloosheid om over ziekmakend Februari nog maar te zwijgen. Ik meen serieus dat ik het gewoonweg verschrikkelijke maanden vind. Eind Februari kun je me opvegen, geloof me! Maar…..dit jaar lekker niet!

Maurice en ideale schoonzoon hebben een leuke dag gehad, maar brachten geen buit mee. Prima zo, minder was dat Maurice een souvenir meebracht, in de vorm van een broek besmeurd met ‘hazenbloed’ en het ding ook nog eens in de wasmachine wilde doen bij de ‘normale’ was. Echt niet dus, getsie, heel voorzichtig heb ik het souvenir in de kliko gekieperd. Dit tot groot verdriet van Maurice, de broek was pas 12 jaar oud. Moet je weten dat hij een kast vol heeft met spul van ver over de datum, maar niets wil/kan weggooien. Dus hier moet ik hem zo nu en dan echt een handje mee helpen. 

Weten jullie nog dat ik oorpijn had toen we naar Samos vlogen? Nu, ik heb nog steeds oorpijn! Soms is het weg en dan heb ik weer dagen pijn. Gisteren was ik het beu…weer naar de huisarts……..dubbele oorontsteking….druppels…..en volgende week de boel laten uitspuiten. 

Ik heb me nu officieel bij manlief, oude moeder en kids ziek gemeld, ik trek me terug in mijn ‘schelp’ tot nader order. Ik ben er gewoon even niet, ik heb nachten niet geslapen, ik ben het zat! 

Een oor moet luisteren, horen en leuk aan je hoofd zitten, maar geen pijn doen. Het is trouwens een rotpijn, oorpijn, het trekt door heel je hoofd, bah! Vannacht, ik lag toch wakker, heb ik mezelf proberen af te leiden met ‘ooruitspraken’: 

Een oor aannaaien (kan in mijn geval misschien wel handig zijn) 

Een oorlam (ook goed voor mij) 

Nog nat achter de oren zijn (klopt, van die druppels) 

Nog groen achter de oren zijn (bijna) 

Achter de oren krabben (in mijn geval beter dan erin) 

Op een oor na (help, ik heb er 2) 

Iemand de oren wassen (ben ik nu toe in staat) 

Toen ik uitgedacht was, heb ik geprobeerd een gedicht over oren te maken: 

Oren moeten horen, 

Ze horen je niet te storen. 

Ze moeten werken naar 

Behoren, zo kunnen ze hoge ogen 

Scoren. 

Toen bedacht ik wat je allemaal kunt met een oor, buiten het horen dan; 

‘Bebellen’ 

‘Bepiercen’ 

Eraan trekken 

‘Bedoppen’ 

‘Bewatten’ 

Bedruppelen 

Inspuiten 

Tja en toen was ik weer uitgedacht en na nog wat gekreun en gesteun en een asperien, ben ik maar opgestaan. Het is onmogelijk voor mij om te slapen met die pijnlijke dingen. 

Okee, nog een waarheid als een koe: 

Oren worden steeds groter, ze blijven groeien tijdens het mensenleven en wellicht nog even erna.