Het Kurhaus

31 maart 2014 - Breda, Nederland

Vandaag knal ik de boel niet vol hoor, te veel schrijfgeweld van Ciao in de afgelopen dagen he? Ik ga het nu met beleid aanpakken, ik post elke dag 1 verslag en mocht ik een nieuw verslag op WBJnu posten, dan plaats ik het ook hier en eens.......loopt de boel gelijk of niet?

 

Daar ben ik weer, ik wil het weekend Scheveningen even toelichten!

Zoals jullie al weten, ben ik in het Limburgse opgegroeid. Maar.......ik was geen echte Limburgse, volgens mijn eerste vriendje, was ik een 'emigrant', zo blijkt nu. Het klopt, ik heb me altijd apart gevoeld daar.

Mijn 'Haagse' ouders zijn in Limburg (Heerlen) gaan wonen omdat mijn vader ging werken als ingenieur bij de staatsmijnen. Dat was heel aantrekkelijk gemaakt voor 'Hollanders' door naast een mooi salaris ook luxe woonruimtes aan te bieden met daarbij de nodige 'clubs'. Hun 4 kinderen zijn er geboren. We waren een soort expats in eigen land.

Ik ging wel naar de plaatselijke basisschool en kwam in contact met de Limburgers. Razend interessant vond ik hen en ook hun gebruiken.

Op een dag, begon mijn vader een eigen zaak en we verhuisden naar een klein dorp. Daar woonden we opeens echt tussen de limburgers. Helaas hoorden we er niet bij, vooral ook omdat mijn ouders nogal 'modern' waren. We bleven 'Hollanders' wat we ook deden.

Als we bij onze familie in Den Haag kwamen, werden we de Limburgers genoemd. Tja, wij als kinderen hadden inmiddels een zachte G enzo. Ik nam mij al snel voor dat ik 'later' in het midden van het land zou gaan wonen en dat is nu dus al 40 jaar Breda! (Ik ben wel met een 'echte' Limburger getrouwd)

Het is goed toeven in Breda, ik ben er geaard en onze kinderen zijn er geboren.

Je kunt je voorstellen dat ik als kind heel veel in Den Haag ben geweest en ook heerlijke vakanties in Scheveningen heb doorgebracht. Het Kurhaus heeft me altijd gefascineerd, zo chique, zo onbereikbaar, zo mooi!

Toen wij op een mooie zomerdag een uitnodiging op de mat vonden voor een feestelijke high tea/borrel op de Pier, dacht ik meteen: Zullen we?...... De uitnodiging is van hele lieve familie, het wordt zeker heel gezellig, lekker en vloeibaar. Dus....daarna terugrijden is geen optie, we moeten wel in een hotel overnachten en het moet te belopen zijn en....wat ligt er zowat tegenover de Pier..... Het Kurhaus!

Ik ben me rot geschrokken van de prijs, zeker omdat ik niet van half werk houd. Maar ik heb het toch geboekt, het wordt een verrassing voor manlief, hij is jarig geweest en dat hebben we niet gevierd omdat we op vakantie waren en hij is in november 40 jaar in overheidsdienst (flinke bonus, ha ha).

Uiteraard heb ik zeezicht gekozen