Kurk en een Defender

Keurig op tijd stopte er een Defender 110 van Portitours voor ons hotel. 

Er stapte een sportieve man uit en die heette ons hartelijk welkom, zijn naam was Henk. Weer een Hollander dus, uit Texel en deze keer een gedreven gids, een die begeesterd is van de natuur en zijn goede gaven. Groot Geluk dus voor ons en onze dag. 

Met de plaatsen in de Jeep hadden we minder geluk, we werden in een veredelde laadbak gezet en vooral ik had moeite om me op het bankje te houden. Gelukkig bleef ik redelijk in de gordel hangen. Naast Henk zat een eenzelvige ietwat arrogante Engelse dame die permanent in Lagos woont en het na 5 jaar tijd vond worden om haar omgeving te leren kennen. We hebben de hele dag geen woord gewisseld met haar, er was geen klik. 

Op de middenbank zat een Canadees echtpaar, dat contactueel iets beter in elkaar stak. Maar……..het kwam in niemands hoofd op om gedurende de dag eens van plaats te wisselen, we hadden immers allen bewust voor een jeeptour gekozen. Zeg nu zelf, als je nooit achterin hebt gezeten, heb je een ware jeepervaring gemist, maar ook een behoorlijke blauwe plek! 

Zo, na het minpuntje genoemd te hebben, heb ik alleen nog maar lovende verhalen over de dag, kortom….het was een topdag, Henk heeft ons veel verteld en veel laten zien gedurende de dag. Jullie begrijpen dat ik het weer in een paar verslagen ga stoppen, het is VEEL! 

We reden met een ‘sneljeepvaart’ over de autobaan, ik probeerde me zittend te houden en ook nog wat van de omgeving te zien en…… hoopte dat er niet al te hard geremd zou hoeven te worden. Henk concentreerde zich op het verkeer. Gelukkig sloegen we al snel af, ik kon me iets minder vastknijpen en Henk had de mogelijkheid om het een en ander te vertellen. De ochtend zou in het teken van ‘Kurk’ staan. Portugal heeft ongelofelijk veel kurkeiken. Deze worden dus als ze oud genoeg zijn om de 9 jaar geschild, zoals dat heet. Nou, er komt geen mes aan te pas, de ‘schillers’ werken met een bijl. Het zijn beroepsmensen en ware acrobaten, ze klimmen zonder gordel in de bomen en hakken met chirurgische precisie de schil open en maken deze ‘huid’ los van de echte bast! Als de ‘schil’ eraf is, is de boom zeer kwetsbaar geworden, hij verbrandt, net als een mens zonder zonnebrand crème, dus ze halen de kurk er niet allemaal af, ze weten precies tot hoever ze de boom kunnen toetakelen, zonder dat ie de geest zal gaan geven. Hij zal herstellen en na 9 jaar plegen ze wederom een aanslag op zijn gestel! Tja, je bent een kurkeik tenslotte he? Dit alles geschied voor €2,- de kilo! 

In Noord Portugal zijn vele ‘kurk’ fabrieken, maar in de Algarve maar 1 en daar gingen wij naar toe, in Sao Bras de Alportel om precies te zijn. 

Toen we het terrein opreden zagen we enorme bergen kurk liggen. Vrouwen sorteren de boel en dan wordt het te drogen gelegd, maar liefst een half jaar. Maar……het is dan ook wel echt ‘kurkdroog’ en laat GEEN vocht meer door (vandaar dat het gebruikt wordt als vloeistof stop). 

In de fabriek werden we hartelijk welkom geheten door een aardige man in een laboratorium jas, de general manager zo bleek later. We werden naar een klaslokaal gebracht, waar vele prijsbekers stonden. Bleek de eigenaar toch een beroemde arbiter geweest te zijn……! 

We kregen er een pittige theorieles. 

Wat bleek, deze fabriek maakt alleen maar schijfjes en schijfjes en schijfjes, miljoenen per dag en die worden naar een andere fabriek gestuurd en daar op een ander stuk kurk verlijmd et voila, dan is de champagne kurk van o.a de Moët geboren! Om precies te zijn, er worden TWEE van die schijfjes op een ander stuk kurk verlijmd. Die schijfjes moeten van TOP kwaliteit zijn, want zij zitten uiteindelijk wel in onze bubbels of dure wijn! 

Na het half jaar drogen, wordt de kurk gekookt onder hoge druk met toevoeging van chemicaliën en allerlei viezelige bacterien worden gedood. Het ruikt heel apart en het kookvocht ziet er drabbig uit. Gelukkig is de droogperiode daarna nog maar 2 weken. 

De boel wordt onder een pers gelegd om zodoende platte platen te verkrijgen. Daarna wordt het bovendeel en het onderdeel weggesneden en alleen uit de middenplak worden de schijfjes gestanst. Alle resten worden weer doorverkocht aan andere kurkfabrieken. Je houdt het niet voor mogelijk wat er allemaal gemaakt wordt van kurk, zo hebben we o.a een heuse professionele kurken voetbal gezien. 

De schijfjes worden door een computer uitgesorteerd in 3 categorieën. Daarna passeert elk schijfje een levend vrouwenoog en worden nader beoordeelt, dus afgekeurd of goedgekeurd. Categorie 1 is voor de Moët, 2 voor de Freixenet, en 3 voor de Lambrusco! Ook worden er kleinere schijfjes gemaakt voor kwaliteitswijn…….. 

Wordt Vervolgd!