Laatste dag en het is goed zo

De laatste dag Eifel en het is goed zo!

Gisteren was het behoorlijk grijs, somber en miezelig toen we gingen ontbijten. Toch besloten we een grote wandeling te gaan maken en daarom dus een goed ontbijt te nuttigen. De platz was snel gevonden door onszelf, maar we kregen wel controle van de hoofd platzer. Het blijkt dat de gewone hotelgasten bij elkaar zitten en de groep belgen wat dieper de ruimte in en ook zag ik dat wij groene servetten hadden en de belgen gele. Het ontbijt was weer erg lekker, niets op aan te merken. Eergisteravond bij het diner was me een stel opgevallen met vele eisen en met een ontevreden uitdrukking op hun gezicht, gisteren viel me op dat de man een enorm kruis op zijn borst had hangen, een roomse geestelijke dus met zijn huishoudster/non/minnares? Bah, ik kreeg een naar gevoel, wat verbeeldde die moraalridder zich wel, je verwacht dat een geestelijke zich gedraagt en tevreden is met wat hij krijgt en dan nog met een vrouw bah!!! Bij nader onderzoek bleek dat ze nog hokten ook en….. gebruik maakten van het arrangement (3dgn 99euro). Ze willen voor een dubbeltje op de eerst rang zitten! Gisteravond flikkerden ze hun vuile handdoeken in de bar, hun kamer was niet schoongemaakt, boos waren ze, maar ze hadden wel een bordje “niet storen” aan hun deur laten hangen! De belgische groep was uitgelatener dan ooit, ze gingen vandaag naar huis en pakten nog wat extra broodjes die snel verdwenen in hun tasjes. Na het ontbijt begaven we ons op weg, met parapluie, ons doel was het stuwmeer (Ruhrsee) bij Schwammenauel. Het was weer een prachtige tocht langs de Ruhr en goed te doen. We spotten nog 2 konijntjes, 1 eekhoorn, grappige koeien met haren, 1 muis en 1 wijngaardslak. De laatste 300 meter moesten we door het bos heel stijl omhoog klauteren, dat was echt zwaar. Maar bij het meer was het goed vertoeven en de koffie mit kuchen smaakte ons perfect. Maurice deed ietwat uitbundig zijn fototoestel over zijn hoofd en verwondde zich zelf tot bloedens toe, hij vond dat het toestel van goede kwaliteit is omdat het niet kapot was gegaan. Uitgerust begonnen we weer aan de terugtocht naar Heimbach, met zo nu en dan een buitje was het zeer aangenaam lopen. In Heimbach aangekomen besloten we nog even een souvenirtje te scoren voor onze kleinkinderen, helaas was er geen enkele souvenirwinkel te bekennen. Anekdote: we hadden de 1e dag bij de vvv ansichtkaarten gekocht van wilde katten die hier schijnen te leven en wat bleek vanmorgen, eentje was beschreven en beplakt met postzegel, hij moest naar een schatz die een kuss kreeg. We hebben de kaart keurig teruggebracht en we kregen een nieuwe, een persoon voelde zich wat betrapt daar. We zijn weer naar der alte muhle gegaan en hebben een beekforel verorberd. In het nu uitgestorven hotel (14 gasten) zijn we uit gaan buiken en later aan de dinertafel op de juiste platz, hebben we het eten geen eer meer aangedaan, het was te veel allemaal, onze Nederlandse magen zijn niet bestand tegen het duitse eten. Ook zijn we niet bestand tegen te veel Eifel, we hebben het gehad hier in Heimbach. Het stadje is met de ondergang bedreigd en oogt triest. Vele huizen staan te koop, jonge mensen vertrekken naar de steden. We zien alleen maar oude mensen, winkels staan leeg, het is vergane glorie. De natuur is prachtig, maar verder is er niets, zelfs het weer is een spelbreker.