Landinwaarts

Vannacht stak er een flinke storm op en ons slaapkamerraam waaide zelfs open, brrrrrr. Maar gelukkig vielen we weer snel in slaap na het sluiten van dat gammele ding. 

Toen de wekker afging dachten we; pffff, het is vakantie, het is niet leuk om op te staan en met onze voeten op de koude vloer te gaan staan. 

Ach, dacht ik, vooruit, het wordt vast een feestje vandaag, dus ik zette, slaapdronken, water op voor koffie. 

Toen klonk Maurice, vanuit de sponde: ” Yvonne, het is pas half 5”! Shit, we hadden de wekker 2 uur te vroeg staan dus. Gas uit en weer in bed en....gelukkig toch nog 2 uurtjes geslapen. 

We werden keurig op tijd opgehaald en wat bleek.......we hadden een volwassen touringcar met maar 12 personen tot onze beschikking (er was een groep van 13 mensen uitgevallen). Wij blij, maar onze gids (Els) ook, zij had dit nog nooit meegemaakt. 

‘Zij’, bleek een Nederlandse, met een prettige doorrookte stem en al 40 jaar woonachtig op GC. 

Ze is een goede gids, wist ons veel te vertellen, maar is ontzettend verguld van zichzelf en afstandelijk, maar wel to the point, ze houdt de wind eronder. 

De chauffeur reed perfect, geen klachten. 

En......er was een vaag langharig figuur met een kegel van hier tot Tokyo met een professionele camera aan boord. Bij het instappen werden we gefilmd en onderweg begon hij de omgeving te filmen en zo nu en dan maakte hij snapshots van deze en gene. 

Wat bleek...........hij filmde de hele dag en........na afloop kon je de DVD bestellen a la raison van 35 euro! Mooi niet dus, wat een geldklopperij, volgens mij is niemand er in getrapt. 

Zo...genoeg geroddeld, nu het serieuze werk! 

We reden comfortabel voorbij Aguimes naar de Barranco de Guadeque, een diepe kloof die 20 km het binnenland in loopt. In deze streek bevinden 4 grotdorpen die nog bewoond zijn. Wij gingen naar een dorp en bezochten er een grot kerk en mochten bij een dame (Ismalita) even naar binnen. Ze is 74 jaar en woont haar hele leven in die grot. Niks armoedigs hoor, ruim, met verschillende mooie kamers en de temperatuur is er altijd tussen de 18 en 23 graden en ze wast in de rivier! Ze heeft inmiddels wel electriciteit. 

In de plaatselijke cafe grot kregen we een lekker ontbijtje; Stokbrood, geitenkaas en monserano ham, zeer smakelijk. 

Onze 2e stop was Telde. 

Je hebt hebt hoog- en laag Telde en ieder heeft zijn eigen heilige. Wij bezochten ‘laag’ en de heilige is daar San Juan. Zijn beeld staat uiteraard in de kerk aldaar. Een mooie kerk (16e eeuw); er bevindt zich een christusfiguur van mais, gemaakt door de Michocanaindianen en hij hangt aan een massief zilveren kruis, ondraagbaar zwaar en geschonken door Mexico. Ook zagen we een bijzondere triptiek en een integer fresco. Terwijl we rondliepen in de kerk hoorden we ‘vrome muziek’, het klonk precies als: Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan, wellicht is het toch een oude sacrale melodie? 

Op Gran Canaria wordt naamdag gevierd, verjaardagen zijn minder belangrijk. Tja, en dat was in Limburg (mijn geboorteprovincie), ook het geval. Ik was echter het kind van ‘Noorderlingen’ en had de naam Yvonne gekregen. Geen heilige die mij wilde kennen, dus......intens verdrietig besloot ik heilig te worden, als liefdesoffer voor alle Yvonnes. Ik heb mijn best gedaan en veel ‘gekerkt’, gebeden en gebiecht......en.....helaas..........nog steeds een heidense naam! 

Maar hier in Spanje wonen vele Juans, zelfs de koning en die lopen dus de deur plat in de kerk van laag Telde. 

Ha ha ha , ik zie het al voor me dat vele Yvonnes, in Breda in de Yvonne kapel komen bedevaren!! 

Okee, alle gekheid op een stokje, we rijden weer verder naar......Pico de Bandama, een vulkaan top met uitzicht op de krater Bandama (1km doorsnee). Een prachtig geheel, erg fotogeniek. 

Vanuit de pico, zagen we Las Palmas in de verte. 

Het eiland is zeer bescheiden van formaat, het is net een walnoot, met vele kloven die uitmonden in zee. 

Na de pico, reden we naar Tafira, naar de botanische tuinen. Die tuinen zijn zooooooo enorm groot, daar gaan we nog eens een dag aan wijden, evenals aan Aguime. 

Maar vandaag bezochten we het hoofdstuk palmen en euforbia’s. Prachtig, ik wist niet dat er zo veel soorten waren en.....we zagen de luizen cactussen en.....volgens de gids worden die luizen nog steeds gekweekt op GC en......het bloed zit behalve in de fristie ook in lipsticks en camparie. Dat is nieuws he? 

Na de botanische tuin stapten we weer in onze enorme bus terwijl de filmer ons weer op het witte doek zette en ons probeerde uit te lokken tot zwaaien of lachen naar de camera. 

We reden door een prachtige natuur naar Teror, niet de stad van Terror Jaap, maar de stad van de onze lieve vrouwe van de pijnboom. 

Er wordt gezegd dat de maagd tijdens de conquista in 1481 daar is verschenen. Vele heidenen bekeerden zich ter plekke en er gebeurden wonderen. Nu is het stadje een soort Fatima geworden, je kan veel heilige spullen kopen en de nonnen bakken er op los om de boel dan weer te verkopen. 

In de basilica staat de maagd Maria, ze heeft een zeer bleek gezicht en de ene helft van haar gezicht kijkt triest en de andere helft lacht en.....ze heeft een jurk aan en draagt juwelen. Op feestdagen wordt ze de kerk uitgedragen en te midden van bloemen op een podium geplaatst. De mensen en vooral de Maria’s komen van heinde en verre om haar juwelen te schenken en levensmiddelen en haar te vereren uiteraard. En.......een wonder is mooi meegenomen. Het schijnt dat er in 1975 vele sieraden (geschenken van de laatste 500 jaren) zijn gestolen. 

De geschonken levensmiddelen worden onder de bevolking verdeeld. 

Sappige anekdote: De maagd krijgt gedurende de feestweek elke dag een andere jurk aan! Die Spanjolen weten wat feesten is hoor. 

Het stadje is erg leuk om door te dwalen, je ziet veel houten details, zoals balkons, deuren en raamlijsten van......pijnboomhout, erg mooi. 

Ik vond de terracotta dakpannetjes ook schitterend, ze worden aan elkaar gehecht met klei en daardoor gaat er van alles op het dak groeien, heel apart. 

Na Maria, was het tijd voor de lunch. In de bus werd onze bestelling al opgenomen en toen we in het enorme restaurant aankwamen, kon er al meteen uitgeserveerd worden. 

Het menu: 

Tapas; aardappeltjes in de schil met rode knoflooksaus (super lekker), geitenkaas, brood en knoflookmayonaise 

Voorgerecht; dwars door de tuinsoep, ook erg smakelijk door zijn vele soorten groente 

Hoofdgerecht; een of andere gefileerde vis, gegrild en frites en rauwkost, ook weer erg lekker en een behoorlijke portie 

Nagerecht; een puddinkje dat nergens naar smaakte 

Toen nog koffie en een banananen likeurtje 

Het geheel werd door gespoeld met wijn, veel wijn. De flessen stonden op tafel en je mocht pakken zoveel je wilde. De Canarische mensen hebben een voorkeur voor medium zoete wijn en die lengen ze dan aan met rode, heel bizar en NIET lekker. Manlief vond van wel. 

We zaten met een zeer aardig stel uit het Noorden van ons land aan een tafel voor 4. Zij hadden precies ons soort humor en na de wijn werd het helemaal dolle pret, maar helaas; onze arrogante Els, sommeerde ons autoritair naar de bus! Els heeft overigens niet met het klootjesvolk gegeten, zij at gesepareerd. 

Na de lunch reden we richting wolken en kwamen in de wolken en voelden ons door de wijn in de wolken. Het maakte ons niets meer uit dat er geen moer te zien was, we zaten lekker te doezelen. Dus....geen mooie uitzichten en geen Tenerife gezien, jammer dan, dat heb je met te veel wolken. Het was daar overigens super koud, maar 3 graden. 

GC is een minicontinent: Je hebt het koele groene Noorden en daar zijn de bananenplantages, eucalyptus bomen, tamme kastanjes en Canarische pijnbomen (vuurbestendig!!) 

Dan krijgen we het rotsachtige midden van het eiland en dan het zonnige droge zuiden met tomaten, agaven, komkommers en paprika’s, die laatste zijn enorm. De groentes groeien in plastic kassen. 

Ook heb je op het eiland 3 tot 4 verschillende klimaatzones, heel bizar. 

Dat merkten we meteen toen we vanuit de wolken weer in het centrum terecht kwamen, we zagen weer zon en we zagen de temperatuur oplopen. Bij thuiskomst was het weer 20 graden. We hebben prachtige amandelbloesems gezien, bloeiende en lekker geurende brem, vele vijgencactussen, een palmoase en kamelen die dromedarissen zijn. 

En dan die prachtige rotsformaties, door de lava krijg je de meest grillige vormen, je kijkt je ogen uit. 

Ik kan jullie wel vertellen dat ik verliefd ben geworden op GC, we gaan zeker terug. 

We maakten nog een laatste stop op een panoramisch punt en hadden geweldig zicht op Playa met stuivende duinen en aan de andere kant, de prachtige rotsformaties. 

Het was een dag met een gouden randje, waarin we echt kennismaakten met de diversiteit van GC. Echt, buiten de toeristensites heb je de natuur voor je alleen. De wegen zijn goed, maar smal, het is er erg rustig. In de bus ben je verplicht een gordel te dragen, je mag niet gaan staan en de chauffeur, moet bij elke bocht toeteren, ik denk dat die gisteren 200x heeft moeten toeteren, dus die kon de batterijtjes gaan opladen, ha ha ha. Wij overigen