In Memoriam en een groepsrondreis

Hallo Allen,

Zoals jullie weten;....we zijn weer thuis en dan schrijf ik maar 1x per week.

Maar....ik heb nog vele verslagen van reizen liggen en wellicht kunnen jullie er wat mee. Dus ...ik ga weer verder met plaatsen en als ik LIVE ben, dan zet ik het erbij.

in Memoriam

We zijn weer geaard in Breda. Spanje is enigszins naar de achtergrond verdreven en het Bredase leven dringt zich ongenadig aan ons op. 

Zoals jullie weten wonen we in een kleinschalig appartementencomplex in een ‘dure’ wijk. Het zijn koopwoningen en….sommige eigenaren zien het als een mooie bron van inkomsten om hun pand te verhuren. Je begrijpt wel dat de huurprijs niet misselijk is en dat de huurdoelgroep niet bepaald modaal te noemen is. 

Omdat je beter kan kopen als je zo’ n hoge huur kunt betalen, blijven deze mensen er niet lang wonen. Meestal gaat het om een contract van een half jaar en daarna gaan ze zich ergens anders echt settelen. 

In loop der jaren hebben we heel wat mensen met ‘bagage’ langs zien komen, zoals bijvoorbeeld een gezin waarvan hun huis was afgebrand, gewezen expats die even voorzien moesten worden, een crimi met een wietplantage, maar vooral bemiddelde vrouwen (met kinderen) die in scheiding liggen. En vooral die laatste groep hakt erin bij ons, kan ik je zeggen. 

Deze vrouwen zijn nog helemaal in de rouw/ruzie fase en wonen hier niet vrijwillig met al hun verdriet. We hebben hartverscheurende situaties meegemaakt. Mede omdat we een binnenplein annex parkeerruimte hebben, woon je hier niet bepaald incognito. 

We zijn altijd weer benieuwd als er een woning vrijkomt; wat/wie zullen we nu krijgen en mee gaan maken. 

Toen we uit Spanje kwamen, hadden we nieuwe bewoners, een gescheiden vrouw met 3 kindjes. Een rustig gezin. 

Een woning, is gisteren vrijgekomen en zou vandaag weer betrokken worden. We hadden de toekomstige huurster al een paar maal gezien voor de vakantie. Een mooie, keurig verzorgde vrouw met een schat van een dochtertje. Ze had wat vragen aan ons over verschillende dingen en ze leek er echt voor te gaan. 

Dochterlief belde me gisteren om te vertellen dat een moeder van een schoolgenootje van de kinderen zelfmoord heeft gepleegd en je raadt het al denk ik, na even over en weer praten bleek het de toekomstige huurster te zijn. Wat ongelofelijk triest en wat hakt dat er bij iedereen in. We zagen de oude huurders hard bezig met het verhuiswerk, de schoonmaakdienst stond al klaar en waarvoor……..niets dus. Het huis staat nu leeg en wacht, waarop? 

Ik stond vanmorgen op, deed de gordijnen open, zag de verlaten woning en dacht; een gezin weer terug naar hun eigen huis, hoe zou het ze verder vergaan, ze hebben niemand gedag gezegd en gaan gewoon verder met hun eigen leven. En nu; dat lege huis, het komt luguber over, het wacht, waarop, op wie? 

……………ik had jullie beloofd om te vertellen over de volgende reis. Ik zal er kort over zijn en er binnen een paar dagen uitgebreid over vertellen, als mijn innerlijke rust is weergekeerd. 

We gaan in september 3 weken rondtrekken in Oost-Turkije. 

Groeps Rondreis Djoser met een iPad?

Op 10 September vliegen we vanuit Schiphol met Turkisch Airlines rechtstreeks naar Ankara. 

We hebben al eens met deze maatschappij gevlogen en ik moet zeggen: TOP, je krijgt er zelfs een bijzonder smakelijk maal voorgeschoteld! 

De voor ons onzekere factors zijn; Djoser en de groep, ja, we gaan een groepsrondreis met Djoser maken. 

Gelukkig hebben we al vele groepsreizen gemaakt met collega’s van Avans Hogeschool (mijn oude werkgever) en dat is ons altijd goed bevallen hoor! 

Wij vonden het niet verstandig om op eigen gelegenheid deze reis te gaan maken. We komen in gebieden waar toerisme nog in de kinderschoenen staat en……….reizen in de grensgebieden van Georgië, Armenië, Syrië, Iran en Irak en….we reizen door het Koerdengebied. 

We hebben er behoorlijk veel zin in, Turkije heeft ons hart gestolen, we willen het verder leren kennen en ervaren. 

Vanuit Ankara gaan we met een eigen busje (max 20 pp) met Turkse chauffeur en Nederlands sprekende gids, richting zwarte zee, dan volgen we de kust zowat tot aan Georgië en dan reizen we langs de verschillende landen naar het zuiden en via Capadocia komen we weer uit in Ankara. 

Er staan ons heel wat visuele verlokkingen te wachten en hopelijk ook Bourgondische, onze cultuurhonger zal bevredigd worden, geloof me! 

We zullen ook in het land van de bijbel terechtkomen en hoewel we niet bepaald ‘kerks’ meer zijn, vinden we het magisch om daar te zijn en de geschiedenis te ervaren. Zo wil ik ook absoluut, minstens met een teen in de Eufraat of de Tigris roeren. 

We gaan ook de berg Ararat zien, waar naar verluidt de ark van Noach is gestrand. 

Het zal een reis van hoogtepunten worden, 3 weken lang, maar het zal ook vermoeiend zijn. 

Van Djoser horen we toch wel veel goeds, dus we verwachten dat dat wel snor zal zitten. We hebben een eigen ruimte op hun site gekregen, waar ze al allerlei informatie wegzetten, bv recepten. Echt leuk, zo is de voorpret nog intenser. Uiteraard zijn we ons al aan het inlezen en……..ik ben weer bezig met de dagelijkse A4 tjes, met informatie en uitdraaien van de route met Google maps. Zo weet je onderweg waar je zit en wat je te wachten staat. 

En dan…de groep….dat blijft afwachten dus. We horen een paar weken van tevoren wat de samenstelling is, je mag aannemen dat de leden allen cultuur minded zijn. 

We zijn zelf wel groepsmensen en we kunnen wel tegen een stootje, maar op zijn tijd vinden wij het belangrijk om even uit de groep te stappen om even ons individu te pleasen, een soort bijtanken dus. Gelukkig is daar ruimte voor, want de maaltijden (uitgezonderd het ontbijt) nuttig je op eigen gelegenheid. 

Daar ik door mijn studie wat afweet van groepsprocessen, vind ik het ook nog eens erg leuk om een en ander te observeren. Uiteraard zal ik de smakelijkste feiten met jullie delen, hoewel ik dat uiterst voorzichtig zal gaan aanpakken omdat in de loop van de weken wel duidelijk zal gaan worden dat er een schrijvertje in de groep aanwezig is. 

Hopelijk is er onderweg internetmogelijkheid en liefst wifi dus. In het ergste geval, krijgen jullie alles met terugwerkende kracht te lezen, want de verslagen probeer ik tijdens de reis wel bij te houden. Ik hoor net van manlief dat hij nu een toetsenbord voor de iPad voor mij gaat scoren. Hopelijk werkt dat goed, zodat ik mijn lieve Asusje thuis kan laten! 

Oei, ik hoor net dat hij zijn zinnen heeft gezet op het Asusje……….!

Het Asusje wint en een Snot-ei.

Ik ga nu toch eens echt uit de school klappen! Manlief bakt er niks van! Zo…..dat is gezegd. Deze morgen werd ik weer verrast met een wanprestatie van de eerste orde! 

We zijn al ruim 45 jaar beste vriendjes en…………. in die jaren heeft hij NOOIT een culinaire prestatie geleverd! Hij kookt nooit en wil het ook niet leren omdat ik het beter kan zegt hij. 

Ik heb hem ooit eens een dure kookcursus cadeau gedaan en die heeft hij letterlijk geconsumeerd, hij vond het een vermoeiende vorm van uit eten gaan en heeft daarna NIETS van het zgn. geleerde in de praktijk gebracht. 

Het enige wat ik nu nog van hem vraag is een zondags ontbijtje MET een perfect zachtgekookt ei. 

Ik ben een hard-ei-hater en vind een snot-ei ronduit goor. En die laatste zette hij mij zojuist voor. Van ontbijtje kan je eigenlijk ook niet spreken, want hij hanteert zijn eigen tijden. Meestal is er sprake van brunchtijden met de nadruk op de lunchvorm. Ja, ja, meneer wil eerst 6 koppen koffie, daarna nog even naar de pc en ja, vooruit, ook nog in de sauna en dan uitgebreid badderen. Nou denk je zeker dat meneer dan helemaal in vorm moet zijn om het perfecte eitje voor zijn geliefde te fabriceren he? Niet dus, want tijdens het eieren koken vertoont hij ook weer vluchtgedrag en vergeet mijn eitje. Zelf houdt hij blijkbaar van groene eieren, hij is kleurenblind, dat heeft ie geeneens in de gaten, zijn eitje is altijd goed. Vanmorgen zei ik dat ik het niet meer pikte en plaatste meteen een getver snot-ei bericht op facebook en weid er nu dus een aangekondigd stuk aan op mijn site! 

In plaats dat hij nu in boetekleed uren eieren gaat koken om de statistieken te tarten en een perfect ei te offreren, is hij aan het stofzuigen geslagen, het hele huis moet het ontgelden en ik moeten zeggen: stofzuigen kan hij heel erg goed !! 

De Tour is begonnen en daar genieten we zeer van, het levert vakantiegevoelens op en vele Frankrijk herinneringen. Leuk dus, hoewel de Tour er beslist niet spannender op wordt, maar toch zitten we iedere dag weer vol verwachting voor de buis; vandaag gaat het gebeuren…..!!! 

Djoser heeft weer een bericht voor ons gepost, we moeten uiterlijk 8 weken voor de reisdatum betalen. Dat is dus volgende week en dan zijn we weer een stap verder. 

Ach, we genieten met volle teugen en komen de tijd goed door hoor. 

De iPad gaat overigens niet mee naar Turkije, ik heb de hele boel uitgeprobeerd met een geïnstalleerd tekst verwerkertje en het nieuwe toetsen bord en dat ging goed. Maar foto’s op mijn site zetten is zeer omslachtig en tijdrovend en ik kan alleen maar met wifi de boel plaatsen. Dus….conclusie……..het Asusje mag mee en mijn geliefde pad moet thuisblijven, wat zal ik hem missen! 

Rest mij nog te vertellen, dat mijn moeder/oma hart heel wat te verduren heeft gehad, deze week. Kleindochter 1, heeft haar polsje gebroken en dochterlief heeft weer een ernstige allergische reactie gehad. 

Jullie zijn weer op de hoogte, ik ga nu met een gerust hart Tour kijken en duimen voor een Nederlander en veel Spanning.