Passief Luisteren en VRIJ!

We zitten even in de luwte van het gefeest, ook eens fijn hoor! Even tijd voor…..NOG een reis zoeken en…boeken. Ja, er staat er nu ook een in de planning voor September, een hele indrukwekkende, maar ik verklap nog niets! 

Jullie zullen wel denken, wat een gereis van de twee, ze kunnen het wel missen blijkbaar. En….ja….we kunnen het NOG missen, maar per 1 September 2011 zijn we officieel gepensioneerd en dan vallen we terug, wat geld betreft hoor. Duzzz…het is nu of nooit. Zeker de reis van September gaat een paar knaken kosten, maar omdat het een vermoeiende reis zal worden, willen we die doen voor we aan de rollator gaan. 

De reis die we in Juni gaan maken vergt nog wat voorbereiding, maar de tickets en enkele hotels zijn al geboekt. In Portugal ga ik verder componeren, alle tijd daar! 

Maurice heeft er inmiddels een nieuwe hobby bij en dat juich ik van harte toe. Hij is aan de mp4 speler! Bij het kruidvat was een aanbieding en hij vroeg me het ding te kopen en zo gevraagd zo gedaan, we konden ons er geen buil aan vallen als Maurice geen baas kon worden van het kleinood. Eventjes dreigde hij het gevecht met de gewilde muziek op te geven, want hij kon nu niet bij mij om raad vragen hoe het ding te gebruiken! Ja, ook ik beheers het moderne geweld niet geheel, maar ik moet zeggen dat zo’n muziek/oor ding mij ook totaal niet boeit! Ik houd niet van toestanden aan en in mijn oren. Ik vind een waterdruppel al erg daaro. Laat staan van die doppen die nog geluid uitbraken in mijn gevoelige aanwassen. En zeker nu mijn oren nog steeds ‘ziek’ zijn, waarover later meer. Maar Maurice heeft zich er goed doorheen geslagen, het boeide hem zeer dus! Hij heeft nu al zijn krijsmuziek (sorry Tina) erop gezet, prima nu hoef ik het niet meer via de geijkte draden te horen! Gelukkig hebben we nog wat muziek gemeen, hoor! Nu zie ik Maurice voornamelijk met doppen in de oren en sta ik geregeld voor de kat zijn k.. te praten. Ach, ik duik dan maar weer in mijn ereader, ieder het zijne! Die ereader is een geweldige uitvinding, wat leest dat makkelijk, nu besef je pas dat pagina’s omslaan een heel gedoe was (bijv. met een kat op schoot). 

De verjaardag van dochterlief was, ondanks een stoorzender die op repeat stond, gezellig. De feestvreugde werd nog verhoogd toen we belandden op de kerstmarkt waar Sri Lankaanse erwtensoep geserveerd werd. Wat een lekkere soep was dat en wat smaakte de wijn daarna heerlijk. 

En nu…is de tijd aangebroken om kerstkaarten te schrijven. Dit jaar jaar hik er tegen aan, vooral ook omdat die post zonodig moet staken, alhoewel, het is ook een zeer bruikbaar excuus om………..! 

Vorige week ben ik toch maar weer met mijn oren naar de huisarts geweest, ze bleven doof. Ik kon niet meer actief luisteren en ging dus over op passief luisteren door zo nu en dan op de gok………..ja ja of zo zo of ach of tjee te zeggen. Mijn oude moeder gaf me zelfs een compliment door te zeggen dat ik zo goed kon luisteren, ja nu had ze de kans om te blijven oreren, ik sprak haar niet tegen. Helaas kon ik niet goed horen en kreeg zo nu en dan als extraatje een flinke steek in de boosdoeners. Ik had het helemaal gehad dus. 

Ik kreeg weer nieuwe druppels en heb die slaafs 4x per dag in de oren gekieperd. Vandaag bood ik mijn oren weer ter keuring aan, ik was nog steeds doof. De huisarts was het blijkbaar nu ook zat en kwam met grof geschut…een grote spuit water ging er in en hoppa, er kwamen wat velletjes uit, die hadden tegen het trommelvlies aangeplakt gezeten! Diagnose>>>>exceem! Ik hoor weer en hopelijk blijft het zo. 

Mijn bloeddruk is met een extra pilletje ook onder controle, dus deze dame is weer het vrouwtje. Maurice daarentegen begint verschrikkelijk te snotteren en te kuchen, de arme ziel en hij moet nog twee dagen werken! 

Het is zover, Maurice is thuis! 

Omdat hij in het verleden extra uren gedraaid heeft, krijgt hij nog tot 1 Maart gewoon salaris. Daarna is hij met FPU zoals dat heet, in de volksmond hebben we het over de VUT. Als hij eind Augustus 65 jaar wordt, krijgt hij officieel pensioen. Het grappige is dat ik dan ook AOW krijg, ondanks dat ik nog geen 65 ben. Maar ik las vanmorgen in de digitale krant dat er aan gewerkt wordt om dat ‘grapje’ af te schaffen, ik zie het wel, het kan alleen maar meevallen. 

De laatste werkdag was hartverwarmend. Hij kreeg heel veel kaarten van de leerlingen en de meesten hadden in hun beste Engels geprobeerd hem het allerbeste te wensen. Er waren ook vele kaarten die mede door ouders ondertekend waren als zijnde oud- leerlingen. Wat wil je, na 40 jaar! Hij kreeg een door leerlingen kunstig bewerkt school shirt. Hij kreeg cadeautjes van leerlingen en collega’s en heel bijzonder…..er is een lokaal officieel naar hem vernoemd en dat was daar nog nooit gebeurd. 

Het deed hem goed, hij kwam glunderend thuis. Ik sprong als een duveltje uit een doosje met een fles champagne te voorschijn. Het was even ons FEESTje. 

De dag erop kregen we samen met de kids een receptie aangeboden. We zagen er een beetje tegenop, we zijn niet zo goed in afscheid nemen, maar…..het was hartverwarmend. Mooie speeches, lieve woorden, bedankjes, cadeautjes en een ongedwongen sfeer. We zijn echt in de watten gelegd. BEDANKT KSE! 

Er was een minpunt…zoonlief was niet aanwezig, hij lag ziek thuis met de griep, Beterschap! 

Met de kids zijn we nog naar onze stamkroeg/restaurant (MOEKE) gegaan om verder te feesten en daar kreeg Maurice wederom heeeeel veel cadeautjes. Wat was nu het geval……dochterlief kent haar vader als haar broekzak en weet dus dat hij gek is op dingen die hij gratis kan krijgen. Ze heeft een inzamelingsactie gehouden in haar kennissenkring en heeft vele ‘zakenrelatie’ cadeautjes gescoord, het een nog erger dan het andere, zoals……..een grote groene vlag van een biermerk en een parasolletje voor op je glas. Maar gelukkig ook leuke bruikbare zaken, een boodschappen wagentje vol! 

Maurice is zeer verguld en heeft de attributen uitgestald in zijn werkkamer, die eigenlijk een soort uitdragerij aan het worden is. Wat die man verzamelt, je houdt het niet voor mogelijk, hij kan echt alles gebruiken en raapt van straat ook nog spulletjes op, bv. schroeven, oorbellen, speldjes, knuffeltjes enzo. Daar komt nog eens bij dat hij niets kan weggooien, duzzzz………hij mag zijn ‘werkkamer’ houden, de bofferd! 

Naast al dit moois, wil ik nog iets kwijt. Wellicht een kerstgedachte. 

Pestgedrag begint al op jonge leeftijd heb ik gemerkt, sommige kinderen zijn keihard en er zijn er die zich laten zich meesleuren. In groep 3 (6 jarigen) zit een kindje dat om de een of andere reden ‘anders’ is, het wordt daarom door de klasgenootjes op allerlei manieren gekwetst. Het gaat zelfs zover dat dat thuis tijdens speelafspraakjes doorgaat met allerlei ‘ludieke’ acties tegen dat kindje. Gelukkig reageerde een van de ouders en drukte het resoluut de kop in en ging a la moment een gesprek aan met het eigen kind, dat zich daarna echt ‘schuldig’ voelde. Tevens ging de ouder een gesprek aan met de betreffende leerkracht, die het zeer goed oppakte en aanpakte. Het is belangrijk ook aandacht te schenken aan het ‘slachtoffertje’ om zijn zelfvertrouwen te bevorderen. Hopelijk is het over en is het een levensles gebleken voor die kinderen. Maar ook hoop ik dat ouders en leerkrachten alert blijven en er meteen goed op reageren en acteren. Verbaasd, was ik, dat ‘het’ al zo jong begint. Niet alleen op scholen zie je dit gedrag, maar ook op het werk (collega’s EN werkgevers) en in verzorgingstehuizen. Ja, OOK bejaarden (EN sommige verzorgenden!) lusten er wel pap van. 

Wat zou het geweldig zijn als we dit gedrag wat voor meerdere partijen enorme gevolgen kan hebben, al in de kiem kunnen smoren!