Een Poedel en een Paard

Een poedel en een reorganisatie

Gran Canaria, komt steeds dichterbij, de reis is al betaald en een to do list is in de maak. Eerst nog even de feestdagen op een gepaste wijze consumeren, wat ruimen en organiseren en we kunnen richting Rotterdam. We vliegen in de middag, dus alles kan in rust opgestart worden. 

Daar ik jarig zal zijn op het Spaanse eiland, zonder lieve kids, heb ik beloofd om mijn verjaardag thuis al wat eerder te vieren. Kleinkind1, trok het niet dat oma weer weg was op haar verjaardag (vorig jaar zaten we in de Algarve), dus deze oma, zal zo op de valreep nog een feestje in elkaar brouwen, wel met behulp van de cateraar, ha ha. 

Ik kan me bijna niet voorstellen om binnenkort in zomerkledij rond te gaan struinen, wat zal dat heerlijk zijn. Maar eigenlijk........ mag ik niet klagen, echt ’winters erg’ is het nog niet geweest, gelukkig en hopelijk blijft dat nog even weg, dat is mooi meegenomen voor mij. Vorig jaar hadden we al weken sneeuw, ijs en koude, brrrrr, nee mij hoor je iets minder klagen nu. 

Wat ik stukken minder vind, is het feit dat ik reeds 2x behoorlijk ziek ben geweest en dat nog wel ondanks de griepspuit. Op dit moment is manlief aan de beurt, hij proest, snottert en kucht dat het een lieve lust is, maar hij is flink....hij stapt zijn bed niet in en zegt geen leuks af. Zo is hij al proestend toch weer het groene knollenland in gedreven met zijn kornuiten om de vrouwtjes wild te eten te kunnen geven. Dat is een jaarlijkse hapening die manlief niet wil missen. Bij thuiskomst overhandigt hij in modderige kleding met een big smile de buit. Gelukkig was de ‘onze’ al helemaal schoon en bloedeloos en...ingevroren, zo zie je de herkomst van het voedsel niet meer. Voor de geinteresseerden:http://ciao.waarbenjij.nu/Reisverslag/?Nederland/Ik+heb+er+weer+een%21/&subdomain=ciao&module=site&page=message&id=3684776 

Er schijnt tot mijn grote verdriet ook flink caranaval gevierd te worden op Gran Canaria met optocht en al en.....een Drag Queen gala, dus.....je voelt hem al, ik ga er als een reporter (met een zelfgemaakte perskaart) op af en zal verslag doen met woorden en beeld en dat wordt een uitdaging voor een carnavalshater. Wat ook een uitdaging is; is het feit dat ik jullie wil laten zien dat Gran Canaria meer te bieden heeft dan strand/toeristen/beton en kroegen. 

Zo, terug naar het reilen en zeilen in onze stulp, ik heb gisteren de kids uitgezwaaid die hier 2 nachten gelogeerd hebben, het was weer super knus. Het hele oma programma is weer haarfijn afgewerkt met als afsluiter; prinsessenharen voor kleinkind2 en een hoofd vol papillotjes voor kleinkind1, die volgens ideale dochter nu een poedel blijkt te zijn. 

Pffff, oma heeft weer topsport bedreven hoor. 

Kleinkind1 weet nu dat een gekookt ei, geen plat ei (gebakken) is, een blije opa weet nu dat de kans op pannenkoeken groot is als de kids er zijn, kleinkind2 weet precies hoe ze oma ‘om’ kan krijgen en oma......ja die weet nu dat de iPad niet tot haar beschikking staat als die boeven er zijn.. 

Nu even uitpuffen en dan zal ik dit jaar toch maar weer een paar papieren kerstkaarten schrijven en....ja ook weer een lading voor de oude dame. En de oude dame......die hobbelt verder en weet precies hoe ze het wil en wat ze wil. 

Gisteren belde ze me op om me mede te delen dat ze mijn broer heeft afgebeld, ze had geen zin om een dagje gezellig bij hen door te brengen met de kerst, te veel gedoe. 

Tja, dat wordt dus weer herorganiseren. op alle fronten. 

Veeeel geld verdiend en een paard.

De laatste voorbereidingen en dan is het zover: Kerstmis 2011. 

Heel rustigjes aan heb ik de boodchappen in huis gehaald, wat denkwerk verricht, wat zaken op een rijtje gezet en vooral niets gedaan in het huishouden. Dat was jaren geleden wel anders, toen was het stressen, kerststressen wel te verstaan. 

Tja, ik denk dat dat ‘relaxte’ een van de weinige voordelen van het ouder worden is, zo van; we zien wel, maar ik laat me niet gek maken, niet door schoonmaakdrift, niet door koopdrift, niet door de must do and have reclames, ik ga gewoon mijn gangetje en ben tevreden zoals het is, met zo nu en dan een uitschietertje en daar geniet je dan ook dubbel van! Pff dat was een veel te lange zin, maar het zei zo, ik laat hem in tact! 

Een van mijn uitschietertjes is; een bezoek aan de visboer…….een geweldige visschaal…voor 2e kerstdag…die we mee gaan nemen naar mijn oude moeder. Hopelijk kan de oude dame het waarderen, wij in ieder geval, zeker met een flinke slok van de ook meegebrachte borrel, ha ha! 

Dit ‘uitschietertje’ is mede mogelijk gemaakt door Achmea Zilveren Kruis; ik heb zojuist de aanvullende verzekeringen eruit gekieperd, scheelt meer dan 100 euro per maand! 

We hebben die AV nog nooit echt kunnen uitnutten en proberen het nu eens een jaartje zonder, vandaar. Laisser faire en carpe diem. 

Toen ik naar de visboer liep, kwam ik een vreemde r(sn)uiter tegen op een paard. Wat? Wie? Om 8 uur s’morgens? De dag voor kerst? Het bos ligt hier om de hoek, maar hij moest zonodig door onze straat, wat een halve gare. Zou ie zich even willen laten zien, of zou ie zijn paard willen laten zien? Of heeft ie dat paard gekregen voor de kerst, of ging ie de arreslee ophalen? Joost mag het weten. Maar het zit nog wel een tijdje in mijn hoofd. Wat ik ook zo vreemd vind, is het feit dat paarden ‘benen’ hebben, wie heeft dat nou bedacht, waarom noemen ze het geen wielen, want op die knol ga je toch rijden, tja en je gaat ook geen paard ‘lopen’. Ik zal maar ophouden, ik zeur manlief nog maar een tijdje aan zijn hoofd over dat paard met z’n snuiter, maar ik blijf het raar vinden allemaal. 

Resten mij nu nog 1 ding alvorens ik de keuken in duik: 

 Ik wens jullie fijne, warme en vooral relaxte kerstdagen. 

XXX CIAO!