Tarifa en op DE Rots van Gibraltar

Het surfparadijs, Tarifa.

Vanmorgen konden we rustig aan doen, we hadden in Cadiz een bus om 14:00 gereserveerd. 

Dus we ruimden de koffer extra precies in en dronken nog een extra koffietje en ik speelde nog een spelletje wordfeud met BB Spamqueen. 

We lieten ons rond 13:00 uur door een taxi naar de haven brengen. 

De tocht met de catamaran was weer aangenaam en op het busstation aten we verrassend lekker. 

De busreis was leuk, we reden langs olijfgaarden, vele stieren, Andalusische paarden, heuvels, zee, zonnebloemen, hooibalen, zoutpannen en honderden windturbines, kortom het was een prachtige tocht naar Tarifa. 

We hebben weer een fijn hotel, met alles erop en eraan en….perfecte wifi! 

Het stadje is een openbaring. 

Vele Moorse invloeden, mooi kasteel, gave stadsmuur, indrukwekkende haven met ferries naar Tanger en vele vissersboten, hippe hippie winkels, jonge en oude hippies en vele restaurantjes. 

Het is heel bijzonder dat je het Rif gebergte van Marokko hier zo duidelijk kunt zien liggen. De oversteek is maar 13 kilometer en Afrikanen proberen hier vaak illegaal aan land te komen. 

En…droomstranden, vooral voor surfers in verband met de altijd stevige bries hier. We hebben uitgebreid rondgeslenterd en heerlijk gegeten, vooral de zelfgebakken cheese cake met chocolade was tongstrelend. We raakten aan de praat met een Ierse, woonachtig in Madrid en maakten uiteraard weer vele fotoos. 

Volop indrukken dus weer. 

We konden geen excursie regelen naar Gibraltar en nu gaan we het morgen op eigen houtje proberen met openbaar vervoer. 

We zien wel hoe het gaat. 

De Rots van Gibraltar

De busverbinding naar Gibraltar bleek iets ingewikkelder, we moesten een overstap maken in Algeciras en vandaar weer verder naar Gibraltar. 

Ik moet zeggen; het ging gesmeerd, geen centje pijn van mijn kant, maar Maurice speelt graag op safe en zag beren op de weg. Maar…..toen we keurig aankwamen bij de ‘rots’, fleurde hij op en gaf me een compliment dat ik dit gewoon had doorgezet. 

We liepen vanaf het busstation vol verwachting richting rots, je wordt van alle kanten aangesproken door tourgidsen, maar wij wilden nu dus echt op eigen houtje erna toe lopen. 

Uiteindelijk kom je bij de douane en….dan ben je opeens in Engeland, de auto’s rijden er gewoon rechts, maar je komt wel echte Bobby’s/dubbeldekkers/Engelse telefooncellen en Engelse brievenbussen tegen. 

Wat ik heel bijzonder vond, is het feit dat je gewoon over het vliegveld er naar toe loopt, als er een vliegtuig gaat landen, dan wordt de boel gewoon even afgesloten. 

Je gaat een landpoort door en……..je zit in een soortement groot Engels dorp, bizar hoor. Maar….de meeste mensen in de winkels en de horeca spreken gewoon Spaans, ik vind het maar een vreemde zaak, maar toch had het wel iets. 

Als je van winkelen houdt, kun je er je hart ophalen, er zijn zeer veel winkels, bv. Marks en Spencers. Maar wij werden er echt gek van, je kon er over de koppen lopen en we kwamen niet voor de winkels, wij wilden de rots op met de kabelbaan. Jawel, deze dame MET hoogtevrees ging die uitdaging aan. Ik had zoiets van; kan mij het schelen, als het echt eng is houd ik mijn ogen dicht, ik wilde perse naar boven. Het was een lang gekoesterde wens, ik denk ontstaan op de lagere school, toen ik van de rots hoorde. 

Ik moet zeggen; het viel me mee in die kabelbaan, dat ding is zo groot als een bus en zwiepte niet. 

Boven werden we verrast met een geweldig uitzicht. We zagen een gedeelte van Gibraltar in de zon en een deel in een wattendeken, vooral de zee. Prachtig was het. 

Uiteraard hebben we ook de apen gezien, schattig zijn ze, ze worden daar op de rots constant gefokt. Je ziet moederapen met kleintjes, maar ook eenlingen die de toeristen zitten aan te gapen, heel stoïcijns, komisch hoor. 

Na deze unieke ervaring zijn we een Engelse tent in gegaan en hebben daar een echte Pint (lees dus Peint) gedronken ter verkoeling, heerlijk was die, zelfs voor een fervente wijndrinker. Tevens hebben we friet met steak en mayo gegeten, wederom heerlijk! 

Het was een hele leuke ervaring om in Gibraltar te zijn. Ik heb er ook mijn Spaanse kaarten gepost met Engelse postzegels en al, grappig he? 

Eenmaal terug in Tarifa hebben we er nog een leuke wandeling gemaakt en………wel 3 wijntjes gedronken op een levendig hippieachtig terras, dat was puur genieten. 

En nu……..rust……en morgen……gaan we met de bus naar Fuengirola om daar onze laatste dagen als luierende toerist door te brengen.