De Turkse Stofzuiger

De Turkse stofzuiger

Vandaag stond het Archeologisch museum op het programma. Men zegt dat het het mooiste archeologisch museum van de wereld is en dat geloof ik ook, nu ik het bezocht heb. 

Nadat we de stadsplattegrond hadden bestudeerd, besloten we er lopend naar toe te gaan, het was prima wandelweer. 

Het was een leuke wandeling door een ontwakende winkelstraat. Bij een winkeltje kochten we verse sap van portakal (sinasappel), zo gingen we lekker lurkend en loerend de stad door. Erg ver was het niet hoor! 

Van een afstand zagen we het museum al liggen, het oogde schriel, meer tuin dan gebouw. Maar dat was gezichtsbedrog, bleek later, het was groot en vergeven van de kostbaarheden. 

Allerlei opgravingen uit de oertijd (neanderthalers), het stenen tijdperk etc etc tot de 19e eeuw worden er getoond. Het is zeer overzichtelijk opgezet en de kostbaarheden worden sereen getoond. Bij elk beeld bevinden zich sensoren, zodat het licht wat feller wordt als je er voor staat. 

Je mag er fotograferen en daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt. Dus ik zal jullie nog wel het een en ander kunnen laten zien. Thuis, zal ik bij elk verslag de bijbehorende fotoos plaatsen, ik laat wel even weten als dat gebeurd is. 

Het is ongelofelijk wat er uit de grond is gekomen in Perge, Myra, Aspendos en nog wat sites. Ik vond het verbazingwekkend te constateren dat vele zaken zeer recent (rond 1960-1995) zijn opgegraven. Vele grote beelden zijn zo goed als gaaf, ongelofelijk. Het blijkt dat de Amerikanen veel ‘gejat’ hebben, maar vele stukken zijn teruggegeven en dan heb ik het o.a. over enorme marmeren beelden van goden/godinnen en koningen/keizers en grote sarcofagen. Er zijn tot op heden nog vele stukken in hun bezit en er wordt nog stevig onderhandeld, o.a. over het bovenlijf van Apollo, dat zich daar in een museum bevindt. 

Ook zijn er vele kleinoden teruggevorderd van de plaatselijke bevolking. 

In ieder geval is er genoeg te zien en te genieten. Oh ja, we hebben ook de resterende botjes van Sint Nikolaas mogen bewonderen. Ik moet zeggen, de goede man had mooie botten. Ze bevinden zich in rode pluche in een kistje! 

Na deze cultuurimplosie, staken we de straat over en…..stonden aan zee! We hadden een adembenemend uitzicht omdat we boven op de rotsen stonden. We besloten ter plekke, in de daar aanwezige cafetaria met kunstgras, plaats te nemen en een glas wijn te drinken. 

Er kwam dit maal een kip op me af en begon te bedelen. Ik ben er achter, nadat ik zag dat de kippenfamilie met hanen daar een goed geoutilleerd hok bewoonden, wat de betekenis is van het houden van dit pluimage in een uitspanning. 

Het zijn Turkse stofzuigers! Echt, ze pikken gratis de restjes van de grond en scharrelen wat rond de toeristen die hen ook nog voeren. Zo nu en dan leggen ze een ei (ook mooi meegenomen) en…….met kerst zijn ze vetgemest en gaan de pan in! 

Het uitzicht was bijzonder mooi en de lucht en zee wisselde regelmatig filmisch van kleur. We besloten de lunch daar te nuttigen. 

We aten er heerlijk (broodje donner en kofte). Als nagerecht namen we frites met calvee mayonaise! 

We slenterden weer terug naar de oude stad, het begon wat te miezelen, maar we kwamen droog aan in het hotel. Toen we lekker op de “sofa” zaten in de lounge begon het serieus te regenen. We zijn niet meer van de plek gekomen en raakte in gesprek met een zeer aardige Nederlandse verpleegkundige. Naderhand kwam haar amabele zoon er ook bij zitten en babbelden we dat het een lieve lust was, onder het genot van de happy hour spiritualiën. Toen er zich nog een leuk stel bij ons voegden, werd de feestvreugde nog verhoogd, zo zelfs dat we besloten met z’n allen te dineren. 

Ik kan jullie vertellen dat de avond en uiteraard de dag zeer geslaagd was en……..ik ben weer een ‘facebookvriend rijker‘!

Shop Day

Vandaag de laatste dag Antalya. Het zag er bij het ontwaken al grijs en grauw uit. Het programma was shoppen, door het Antalya van de locals te slenteren, te pakken en nog eenmaal te lunchen buiten het hotel. 

We hebben het programma kunnen afwerken, maar wel met een behoorlijke stoorzender in de vorm van regen, regen en nog eens regen. 

Het slenteren hebben we niet lang vol kunnen en willen houden, het werd te nat, gelukkig viel de temperatuur niet tegen. We begonnen toen maar wat eerder aan de lunch, weer kofte en kebab en……frites en……wijn! Het smaakte heerl zoals gewoonlijk, ondertussen werd het weer slechter en slechter. Het begon te onweren en te bliksemen en de regen kwam nu met bakken uit de lucht, het was een ware wolkbreuk, gelukkig zaten we droog. 

Toen het een beetje droger werd, zijn we naar de tassenshop (die we van tevoren al uitgezocht hadden) gerend. Via de ene naar de andere winkel werden we door een geheime deur geleid en daar lag het verborgen goud in de vorm van DE tassen van zeer goede kwaliteit. Ik ben daar geslaagd, ik heb een pracht van een tas gescoord. Ik kom de winter wel door! 

Door de stromende regen zijn we naar het hotel gerend, kleddernat, maar de tas zat gelukkig in 3 plastic tassen. 

De koffers zijn ingepakt, rest ons nog het laatste happy hour, het diner en niet te vergeten, nog een bittere pil………de drankrekening betalen. 

Het was een prima tijd hier in Turkije, we hebben genoten van al het moois en goeds. 

Ik heb veel fotoos gemaakt en zal nog een heel werk hebben om er de mooiste uit te halen en bij de respectievelijke verslagen te zetten, zodat jullie een beeld krijgen bij mijn verhalen. Hebben jullie nog vragen, stel ze gerust. 

Ik zal een dezer dagen nog een afsluitend praatje houden en dan gaan we ons focussen op de feestdagen en daarna………………wordt het weer tijd voor een reisje.