Valencia dag 5

Valencia dag 5

De laatste volle dag in Valencia. Het was stralend weer en al warm, ‘rokjesdag’ dus! Dat kwam goed uit, want we wilden naar de kust. Zonder jas, zelfs zonder parapluutje, gingen we weer vrolijk op stap, nu een totaal andere richting uit. De bedoeling was om eerst weer een lekkere ontbijtlocatie te vinden en ja hoor, na een half uurtje lopen, zagen we een donkere gelegenheid vol met locals. Wij naar binnen, kijken wat ze hadden op ontbijtgebied, alles wordt nl uitgestald, je hoeft het alleen maar aan te wijzen en dan wordt het voor je gemaakt! Het zag er allemaal uiterst smakelijk en proper uit, dus wij zetten ons neder. We bestelden allerlei gerechten en weer verse sap. Het is in Valencia een doodnormale zaak om vers sap te scoren bij je ontbijt in een kaffee en het kost geen drol, dit in tegenstelling tot hotelontbijten, daar hebben ze chemische zooi. Vanmorgen waren we samen €4,50 kwijt voor een riant ontbijt! In het hotel kost het €16,- pp. Dus reken uit je winst en het is nog veeeeeel lekkerder. We kregen er ook weer gratis olijven en noten bij. Na dit heerlijke ontbijt liepen we verder richting zee. We kwamen uit bij de haven waar de america’s cup is gehuisvest. Je kijkt je ogen uit, het is zo internationaal, ieder land heeft er zowat een eigen havengebouw, zelfs de chinezen. We liepen verder richting F1 racecircuit, dat ligt daar op een droomlocatie aan zee. Ze hebben er een prachtig design gebouw bijgezet om onder het genot van heerlijke drank en eten alle evenementen van daaruit te kunnen aan schouwen. Ietsjes verder begint de boulevard met veel palmbomen en een reusachtig groot, mooi en rustig strand. We hebben daar onze gympjes verwisseld voor slippertjes en voelden ons opeens heuse vakantiegangers. Terwijl de zon brandde op ons hollandse huidje, flaneerden we er rustigjes op los. Die boulevard is wel 3 km lang, prachtig, er ligt zelfs een ziekenhuis en een kuuroord. Halverwege zijn we neder geploft voor een vino blanco op een terras. Super, zit je daar aangenaam in het zonnetje aan zee te koekeloeren naar de strandgangers, de zee en ‘zonnebrilverkopende’ zwarte mensen. Na de verkwikking liepen we weg van het strand, naar de oude visserswijk. Deze wijk bestaat uit prachtige oude pandjes (art deco) met mooie geveltjes en vooral veel keramiek. De pandjes zijn veelal vervallen en verpauperd, soms voel je je zelfs een beetje unheimlich. Er zijn ook stukken waar alles is afgebroken op een paar huisjes na, die staan daar te verpieteren. De bewoners willen er waarschijnlijk niet uit, maar het is o zo kostbare grond aan de kust. Er wordt zelfs gefluisterd dat de mensen er door de gemeente weggepest worden. Er zijn ook straatjes waar de panden nog geheel in takt zijn en daar waan je je echt in een openluchtmuseum, je blijft maar lopen en je verbazen en fotograferen. Uren hebben we daar rond gelopen. Uiteindelijk zijn we terug gelopen naar de haven om in een beroemd restaurant te gaan eten. “ARRIBAR”! Ze staan bekend om hun paella en verse visgerechten. Het ligt bij het racecircuit en is superstrak van vormgeving en inrichting. Er was gelukkig plaats voor ons. Een uiterst vriendelijke ober maakte ons wegwijs in de wirwar van de spaanse gerechten, hij had gelukkig ook een kaart in het engels en sprak zelfs heel behoorlijk engels en dat is bijzonder voor een spanjaard. Maurice nam vlees en ik gegrilde vis met groentjes. Het was SUPER smakelijk, we hebben gesmuld, de wijn was ook top. Het was echt genieten daar, weer een aanrader! De ober raadde ons als dessert een warme appeltaart aan met ijs en karamelsaus en dat was me toch LEKKER!!!!! Opeens kwam de eigenaar, ( een amabele oudere heer) en die goede man begon voor ons te zingen, ‘Frank Sinatra’ nummers en professioneel gewoonweg. Wat een ervaring, het was puur genieten. We kregen ook nog eens een rondje van het huis toen ik vertelde dat ik een reisblog bijhield en daarop zou gaan vertellen over dit geweldige restaurant! Bij deze dus, ga er gerust naar toe en de eigenaar heeft beloofd dat hij zal zingen als je er om vraagt! Ik heb de zingende Frank gefilmd en zal hem op You Tube zetten, you never knows he? Het was inmiddels al knap laat en we begonnen rustigjes aan aan de terugtocht, binnen 40 minuten kwamen we uiterst voldaan aan in onze hotelkamer. Er lag weer een briefje van Lola, nu; muchos gracias (we hadden €5,- neergelegd). Tja, het zit er bijna op, nu nog wat wijntjes in de lobby en dan op een oor. En morgen…..dan kunnen we nog een wandeltour maken tot half 12, dan uitchecken en dan de metro naar the airport!!!!!!!!!!!!!!!!!