Waarom wij naar de Eifel gaan

Waarom wij naar de Eifel gaan.

Op een zaterdag zaten wij ons plaatselijk dagblad te lezen en daar stond deze aanbieding in. Voor €99,- 3 nachten onder de pannen en ook nog half pension, we dachten; doen! Wij houden van wandelen en natuur, dus de dagen zullen zeker succesvol zijn. Het hotel is echter de onbekende factor. Op zoover lees ik goede berichten maar ook slechte, dus we gaan er zonder hoge verwachtingen heen, we zien wel. Maar ik laat me niet zoals een ander stel ergens anders platzen dan in het hotel zelf, dat pik ik niet, ha ha! Je merkt dat ik al een beetje in de mood ben om te ageren he? Wat het eten betreft kan je niet veel verwachten voor dat geld, daar zullen we beslist niet over gaan klagen. Er zullen daar heus wel lekkere restaurants te vinden zijn en een cup a soup kan ook wonderen doen. Ja...de dompelaar gaat beslist weer mee. We kunnen nu lekker royaal pakken, want we gaan met de auto. Wij zijn beiden opgegroeid in de grensstreek en maakten vaak dagtochten met onze ouders naar de Eifel. Het is dus bekend terrein voor ons. Toch had ik nooit gedacht dat we nog eens vrijwillig naar de Eifel zouden gaan. Zo zie je wat een aanbieding doet met een mens. Ik heb al wat wandelgidsen van de bib geleend en we weten al ongeveer hoe we de dagen gaan vullen. Alleen het weer kan een spelbreker zijn en dan is de Eifel heel somber en koud. Dus zullen we een alternatief moeten hebben, anders slaat beslist de wehmud toe. We maken er dan een stedenreis van. Aken is geen optie, die stad kennen we van haver tot gort. Keulen kennen we, maar is wel leuk om weer eens te bezoeken en Trier...daar zijn we op huwelijksreis geweest (wat klinkt me dat nu truttig in de oren). Tja, we hadden geen geld, we leenden de kever van mijn moeder en trokken Duitsland in, lekker bekend en veilig! Na 3 dagen waren we terug, we hadden er genoeg van en bovendien geen geld meer! Ben dus heel benieuwd hoe dit reisje (na 38 jaar) uit zal pakken.