Wafels bloed en veeeel wijn.

Wat ik nu toch weer meegemaakt heb……… In mijn vorige blog schreef ik dat er wafels gebakken zouden worden. Dat feit op zich is al heel speciaal in deze tijd van het jaar. Ik hecht aan culinaire tradities, dus bak en eet alleen wafels met Nieuwjaar, zo blijft het speciaal (uitzonderingen bevestigen de regel, want erwtensoep eet ik zelfs bij een temperatuur van 40 graden). 
Maar kleindochter, dacht daar anders over en had het snode plan bedacht dat ze, ter ere van haar 6e verjaardag, op school wilde trakteren op deze zoetig geurende lekkernij. Dat kon oma uiteraard niet weigeren en voor het eerst in mijn leven zou ik de traditiegoden gaan verzoeken door wafels in de zomer te bakken. 
Ik had als voorwaarde gesteld dat de dames wel mee moesten helpen (lees: keuren/proeven/ruiken onder het genot van ultra allinclusive verzorging). 
Gisteren was de grote dag en de meiden hadden er zin in. Rond 4 uur verscheen schoonzoon (de ‘ideale’, echt waar!) met slechts 1 blonde schoonheid (mijn kleinkinderen zijn zoooooo mooi!). De andere schat was huilend van de oorpijn uit school gekomen en was thuis gebleven met dochterlief (ja, deze dame heeft ook nog eens een ideale dochter, een schat en een top moeder, echt waar!). 
Het was wel een domper op de feestvreugde dat de jongste lieverd er niet bij zou zijn. 
De bijna jarige en ik begonnen meteen met het bereiden van het deeg en wel voor een weeshuis zo veel. Er werden in de kg bloem 14 eieren geroerd met 2 pakjes roomboter, slagroom en 500gr suiker etc. etc. Caloriebommen dus! Ondertussen stond, het van mijn overleden schoonmoeder geërfde wafelijzer, op temperatuur te komen. Manlief en schoonzoon zetten onder het genot van een koud biertje, een boom op. Kleindochter vroeg voor alle zekerheid nog of er eieren in het beslag zaten en zuchtte bij deze overbodige vraag al……….er mocht dus niet van het deeg gesnoept worden. Toen ik zei dat ze er wel even een vinger (gewassen) in mocht dopen, durfde ze het niet, de lieverd, ook niet toen ik het deed! De bel ging en daar stonden dochter en blondine nummer 2, de laatste wilde perse toch naar oma en de te bakken wafels. Ze had een paracetamolletje gehad en het ging weer redelijk met haar. Zienderogen zag ik haar opknappen gelukkig. Het beslag werd door haar even gekeurd en de eerste portie deeg goot ik op het ijzer. 
Ik schonk een wijntje in voor dochter en mezelf en geheel in de mood keek ik naar de wafels in wording en…….te bruin al en…..ze plakten…..ze waren niet los te krijgen. Nog even wachten, rustig blijven, nog even kijken…..nog bruiner…..help, niet goed dus. Slokje wijn, wafelijzer uit, de zooi eruit krabben, waarschijnlijk had ik te weinig boter in het ijzer gedaan. Na heel wat gekrab en vooral geduld, goot ik vol goede moed weer deeg in het ijzer, dochterlief gaf me een compliment voor mijn koelbloedigheid en manlief vertrok met schoonzoon naar de garage om his holyship, the car, op te halen. Ja, het rollende heiligdom was APK gekeurd en had een grote beurt gekregen. 
Helaas ging het weer mis met de wafels, ze plakten nog erger en werden nog bruiner, niet goed dus. Dochter nam het heft in handen, trok de stekker eruit en schrobde het apparaat secuur schoon. Weer de boel opgestart, deeg erin en………zwart…was de kleur van de wafels. Conclusie: kapot, was het ijzer! 
Manlief, die inmiddels met een vette rekening en the holy car weder was gekeerd, ging het apparaat onderzoeken en stak toen met een schroevendraaier driedubbel dwars in zijn hand en kwam zowat jankend de keuken in en kreeg 2 fluoriserende discopleisters van mij, na achterlating van vele bloedspetters in de ruimte. 
Er moest zo snel mogelijk een nieuw ijzer gescoord worden. De kids zaten inmiddels met chips naar K3 te kijken. 
Dochterlief trok als een ware kamikaze piloot heel Breda door naar de mediamarkt , de BCC, de kookwinkel, de Aldi en uiteindelijk bij de Liddle kon ze er een scoren. Helaas geen hartjes, maar grote knoeperds. Met engelengeduld heb ik ze gebakken en slechts 1 wafel heb ik verdeeld over de aanwezigen ter keuring…HEERLIJK dus! De kids kregen een maal aangeboden door ideale schoonzoon en aten dat op voor de tv en hadden alleen als commentaar dat pappa de broccoli te lang had gekookt en ik?.....ja…de wijn ging er goed in en de klus was geklaard voor de fles leeg was. Ik was gesloopt, maar voldaan en de fles werd lustig geleegd als beloning.