West Algarve 1

Wat een indrukwekkende dag hebben we beleefd! We hebben de westkant van de Algarve verkend, de zgn. 'rots Algarve'. 

Ik zal het in twee delen beschrijven, zoveel heb ik te vertellen. 

Na een nacht vol van regen en storm, werden we niet verkwikt wakker, wat kan het hier spoken! 

We moesten al vroeg bij de bushalte staan en zagen bij het verlaten van het hotel nu dus eens de nachtportier; vechthoofd, zwart leren jas en……zwarte handschoenen aan, hij had het duidelijk koud. 

Bij de bushalte stond al een hechte, erg blije 'gristelijke' groep van 9, ze waren stomverbaasd dat buiten hun groep ook nog ‘losse’ mensen meegingen, JA dus! Om het geheel even te ontregelen plaatsten wij ons in de bus tussen die groep. 

Bij de verschillende hotels werden de ‘excursisten’ opgehaald; 1 Franstalige weduwe, een groepje Duitsers, nog 2 ‘losse’ Hollanders en 2 Engelsen uit Liverpool. Halverwege stapte onze gids in, een pittige vrouw die haar talen sprak, elk verhaal riedelde ze 4x in de desbetreffende taal, perfect af! Jullie begrijpen dat we nu zeer op de hoogte zijn. 

Anekdote: die vrouw had prachtige rubberen laarzen aan. Als ik die ergens tegenkom, zijn het de mijne! Ik heb n.l. 100,- te besteden, door een gewonnen weddenschap van Maurice, wat kan die man eigenwijs zijn, ik wist 100% zeker dat ik gelijk had en zette hoog in! 

Het was zeer aangenaam om op deze manier door het heuvelachtige landschap te zoeven, het is niet glooiend, het lijkt wel of ze zo nu en dan een heel hoop grond hebben gestort. Grappige bergjes dus en mooi groen. We kwamen langs de enige kurkfabriek van de Algarve (de rest bevindt zich in het Noorden). Er kwam ongelofelijk veel rook uit de schoorstenen en er hing er een brandlucht. In de Algarve groeien vele kurkeiken, die worden nadat ze minimaal 18 jaar op stoom zijn gekomen, om de 9 jaar geschild. Als je het niet weet denk je dat de boom in de hens heeft gestaan, zo zwart is de stam. (foto volgt in volgende verslag) De vruchten van de kurkeik zijn voor de varkens en daarom smaakt een kotelet hier zo bijzonder zegt men! 

Onze eerste stop was Silves, wij onttrokken ons aan de groep en gingen op verkenning. Het is een heel lieflijke universiteitsstad, 11.000 inwoners en…….. er wonen ooivaars, dat was zo schattig om te zien, die beesten daar hoog op hun enorme nesten. Silves was vroeger een grote belangrijke Moorse handelsstad genaamd; Xelb. Er ligt een gigantische burcht van typisch rood steen en een kathedraal, erg de moeite van het bekijken waard. In de hele stad staan de amandelbomen uitbundig wit te bloeien, prachtig. Een groot plein is aardig opgeleukt van Europese centen (zie foto’s). 

In dit alleraardigste stadje, kocht ik een lekker warme handgebreide wollen poncho, ik had het zo koud en er stond ons nog veel meer kou te wachten…. 

Keurig op tijd was de groep weer compleet in de bus en zoefden we lekker warm voort door de sinasappel boomgaarden. Daar zijn er hier vele van, hoewel……..het aantal is flink aan het minderen in verband met het zeer dure water. Er zijn 2 soorten sinasappelen; bitter, zijn door de Moren zijn ingevoerd en zoete (Bahia) uit Brazilië. 

We zagen velden vol amandelbomen, vol in bloei. De rose variant is een bittere amandel en de witte is zoet, het is maar dat je dat weet. 

Wat hier erg in opkomst is, is het exploiteren van de vrucht van de Johannesbrood boom en wel als voeding voor de dieren. Het beestenvlees zou hierdoor veel lekkerder worden. Die bomen groeien volop in het wild, behoeven geen onderhoud en dus ook geen duur water. Er wordt veel geld mee verdiend en dat kan Portugal wel gebruiken. 11% van de bevolking is werkeloos en het gemiddelde loon hier ligt rond de €600,- (wat betreft de huur ligt het gemiddelde hier rond €400,-). 

Tja…en dan heeft het land ook nog eens een enorme schuld. 

We genoten van al dat groen, de bloemen en de bloesem en…..de verwarming in de bus. We reden richting Monchique, het gebergte, en zagen vele en vele enorme mimosa bomen, vol in bloei. Magistraal! 

Echter…………..het kon niet allemaal mee zitten…