WOWWWW!!!!!!!!

5 april 2014 - Antalya, Turkije

Zo, wat is dat relaxed, vliegen in de middag. Ja, je verliest er wel een dag mee, zegt men, maar dat vind ik niet. Op de eerste plaats word je zonder wekker heerlijk wakker, zo van: fijn…vandaag gaan we op vakantie! Op je dooie gemak doe je wat koffietjes en de ochtendrituelen. Je checkt je koffer, je handbagage, je mail, je huis, je nagels etc etc, zeeën van tijd dus! Dat is het sublieme vakantiegevoel! 

Uiteindelijk vertrokken we toch eerder dan gepland, wat moet je thuis doen, als alles gedaan is. 

De auto zoefde dat het een lieve lust was en…..hij bleef het doen! 

 

Maurice zette deze luxe dame met bagage alvast af bij the airport, dus mijn jas kon in de auto blijven liggen, scheelt weer gedoe. 

Nadat we weer verenigd waren, togen we naar het zelfbedienings restaurant en…….. gingen zitten zonder daar iets gescoord te hebben, we hadden als echte Hollanders thuis bij AH heerlijke sandwiches en drinken gekocht, ha ha. Nou dat was dus weer pure winst. De sandwiches waren trouwens lekker en er was genoeg te zien en te horen, zoals bijvoorbeeld een koor en route, een echt gilkind en maffe Ieren. Eindhoven Airport is een leuk vliegveld, je kunt er onder het genot van een drankje en een hapje goed vliegtuigen spotten, dus mensen, bij deze een tip voor een dagje uit met de kids. Je neemt een volle/spannende picknickmand mee, neemt plaats op het platform (staan bankjes en zitjes) en je hebt een superdag en het kost dus geen drol! 

 

Omdat we thuis al ingecheckt hadden, konden we onze bagage zo droppen en door naar de security. Nou nou, dat was me wat daar, iedereen moest zijn schoenen uit! We hebben heel wat gevlogen, maar dat had ik nog nooit meegemaakt. Het was hilarisch om kakkers deftig te zien lopen op hun kousenvoeten en naderhand op een wel zeer onelegante manier hun schoenen weer te zien aan doen. Er is nl in geen velden of wegen een stoel te bekennen. 

Gelukkig hadden we geen piepende zaken aan en konden we zo door en onze handbagage was dit keer okee! 

Toen op naar de shop, mijn ‘eau’, was nl op, dus dit keer niet naar de ici paris, maar naar de duty free (scheelde weer!). Ja, dat ‘luchtje’ hoort echt bij mij, ik kan me niet meer vertonen zonder, het is mijn jas als het ware. De kids vinden het heerlijk als ze ergens mijn luchtje ruiken en zeggen dan: “Ik ruik mam”! Dus, ik moet hen dat gevoel blijven geven, vooral omdat ze nogal uithuizig zijn, zo vergeten ze me niet! 

Ik heb me netjes gedragen en verder niets gekocht, mijn kans komt nog wel! 

Om de vakantie in te luiden, kochten we bij de bar een goed glas wijn en zetelden ons op een strategisch punt. We hadden overzicht op het geheel en dus heel wat te zien en te horen en ik begon al aan mijn verslag! 

Kortom, we zijn de tijd zeer aangenaam doorgekomen, het waren zeker geen verloren uren, het was gewoon leuk! 

Het vliegtuig vertrok precies op tijd en de sfeer in de kist was gemoedelijk. Onder het genot van heerlijke zalmwraps (AH) en een wijntje (Transavia) heb ik gesudokood, gekletst met Maurice, naar buiten gekeken en mijn verslag bijgewerkt. 

Het was al donker, toen we laag over Antalya scheerden en…….wat was dat enorm mooi, je kreeg een spontaan kerstmisgevoel. De kist vloog nog een stuk over zee en draaide toen 90 graden om heel laag, over flatgebouwen en huizen te dalen en uiteindelijk zowat midden in de stad te landen. Het was een goede vlucht. 

Tip 2; heb je last van je oren tijdens de landing, hou dan bekertjes op je oren. 

We moesten een visum kopen voor €15 de man, maar dan heb je wel een mooie zegel in je paspoort, naderhand bij de douane krijg je er nog een mooie stempel op! Het ging allemaal snel, efficiënt en vriendelijk. We kregen ook nog een Engelstalige krant en voor we het wisten hadden we de koffers en stonden we buiten. Het ‘vliegterrein’ is enorm groot en even stonden we verdwaasd rond te kijken om de OAD mevrouw te spotten, maar konden haar niet ontdekken. Uiteindelijk zagen we vele reisorganisatie kraampjes, waaronder de OAD. Een aardige jongen verwees ons naar een SUV-tje en daar zat ene Ali, hij verwelkomde ons met een flesje koud water en een big smile en reed ons in 20 minuten naar het hotel en daar beleefden we een WAUWWWWWWW moment. 

 

Foto’s