Een 'zanger', een 'receptie' en een 'springer'.

Opgetogen en verkwikt leverden we de sloffen en de audio apparaatjes in en liepen weer richting centrum. Nu via een andere route, dus dat werd weer constant fotograferen. Ik had nu echter een handicap, ik moest mijn pruik op mijn hoofd zien te houden. Stom ding! 

Gelukkig liet de zon zich steeds meer zien en dat was vooral leuk bij de waterpartijen. Tja, water genoeg daar in die vijvers en grachtjes, echt gezellig. 

We bewonderden de buitenkant van het spoorwegmuseum en de hal, maar bij het zien van de entreeprijzen gingen we maar terug naar de buitenlucht. Het moet leuk blijven. 

Uiteindelijk hebben we nog uren rondgedwaald en veel gezien en genoten. Zie de foto’s. Dan kunnen jullie mee kijken. 

We kwamen een vreemde snuiter tegen, die op en neer liep te zingen, met sluipende passen, onder de gewelven bij de binnentuin naast de Dom. De akoestiek is daar grandioos en die snuiter had dat dus ook ontdekt. Het was geen zingen met woorden, het was meer didgeridoo-en met een toefje gregoriaans, heeeeeel vreemd en lachwekkend. Toen ik mee begon te ‘zingen’ sleurde Maurice me naar buiten. Tja…en toen waren de rapen bij mij gaar, overmoedig geworden liep ik manhaftig ‘gewoon’ het academiegebouw binnen. Manlief slipte toen ook maar naar binnen. Er was een of ander afscheid of uitreiking gaande met mannen in toga’s en studenten en….leraren, nou dat waren wij toch ook? We hebben dat prachtige gebouw (rijksmonument) uitgebreid bekeken en liepen daar rond met een air van thuishoren. We hadden zo aan kunnen schuiven in het receptiegebeuren, maar de ‘hapjes’ zagen er niet zo lekker uit. 

Ik fotografeerde ook het stadhuis met een zeer vreemd modern gebouwenaanhangsel. Geen idee wat het is, als iemand mij dat kan vertellen????...Graag dus. Toen de burgervader arriveerde en naar binnen ging, liep ik om manlief te choqueren achter hem aan, manlief werd grimmig en ik draaide me om en zei; ‘grapje’! 

Ons plafond was duidelijk bereikt, het werd tijd voor een lekker maaltje en een wijntje en gelukkig was er geen BoB dit keer. 

Met volle buikjes en lichtelijk aangeschoten, waggelden we weer naar het station. We kwamen nu vanuit een andere richting en zagen heeeeeeel veel fietsen in de buitenlucht en veel bouwverkeer, veel zooi, weer een smerige trap met verbod om stil te staan en kwamen in een enorme stationshal met een enorm scherm. 

Helaas…………er was ‘een aanrijding met een persoon’ en de trein naar Den Bosch ging maar tot Geldermalsen. Er werd aangeraden om via Arnhem te reizen. Echt niet dus, we kozen voor Rotterdam. 

Nou we hebben het geweten, het was loeidruk met al die extra passagiers op dat traject, we hebben de hele rit moeten staan, hangen en ons best gedaan om niet te pleuren. 

We hoorden dat het schering en inslag is met ‘springers’, de gemiddelde passagier kijkt er niet meer van op. 

Moe, maar voldaan streken we weer neder in onze geliefde stulp en namen ons voor om vaker een dagtrip te doen. 

Geboortegolf en een IXUS

Vorige week liepen we met de winterjas door Utrecht en nu lopen we te puffen in onze topjes. 

Maar…..geen geklaag……..het is wel opeens zomer! 

De mensen komen hun huizen uit, lachen meer en worden socialer. 

Alhoewel…..de opdringerige, vleesverslindende barbecue luchten vind ik niet zo sociaal aan komen waaien. 

Als ik dan ook nog denk aan het aanstormende oranjegeweld met bijbehorende ‘feestelijkheden’, dan bekruipt me een spontane ‘vluchtdrang’. 

Wat ben ik blij dat we een deel van deze ‘pret’ zullen missen. 

Het lijkt wel of heel Nederland voetbal minded is, wij voelen ons duidelijk anders. 

We zijn hard bezig om huis en tuin ‘vakantieproof’ te maken. 

Zo heb ik alle buxus heggetjes en –bollen gesnoeid en alle groenwaren bemest. 

Het huis wordt pas op het allerlaatste moment gekuist, want dan is mijn stress volledig tot rijping gekomen voor die ongeliefde klus. 

Met bloed zweet en tranen heb ik ons ingecheckt. 

Je moet er heel erg met je hoofd bijblijven, want voor je het weet, klik je nog meer bagage aan, of een stoelnummer, of een reisverzekering en dan hang je….kassa dus….en er is geen weg terug. 

Pfffff, ik heb het idee dat er steeds meer valkuilen ingebouwd worden bij Ryanair. Maar goed, het is gelukt en uitgeprint. 

En…… ik ben de gelukkige eigenaar van de nieuwe ixus! Een super ding, ik ben verguld. Uiteindelijk hebben we hem gewoon in Breda gekocht. 

In Rotterdam zijn we nog niet geweest, maar……..er is een grote kans dat we er morgen heen gaan…..om te fotograferen! 

Deze week maakten we 2 bijzondere geboorten mee: 

1) DE Bredase troetel ooievaars hebben jonkies. We weten nog niet hoeveel. Elke dag gaan we even langs om te kijken of er al wat koppies boven het nest uitsteken. 

2) Onze tuinspin heeft een explosieve baring van 1000 kindertjes overleefd. Helaas zijn de baby’s bijna allemaal binnen het uur opgevroten door een groen beest.